entroper pisze:
> Użytkownik "Wieslaw Bicz" <o...@o...pl> napisał w wiadomości
> news:87ci1bF8ivU1@mid.individual.net...
>
>> Oferta pracy jest niczym innym, jak próbą zainteresowania potencjalnego
>> pracodawcy swoją osobą. Odpowiada innym ofertom typu handlowego. Zwykły
>> rozsądek nakazuje najpierw zainteresować sobą potencjalnego pracodawcę,
>> a potem zabrać się za negocjacje dotyczące ceny (zarobku).
>
> a nie można zrobić tego jednocześnie, tak jak to jest w innych "ofertach
> typu handlowego", tzn od razu znana jest cena oraz "parametry" (na
> papierze tylko wprawdzie, ale kupując coś materialnego też często tak
> jest)? Nie bardzo rozumiem, czemu niby rozsądek miałby nakazywać jakieś
> podchody, które w polskiej praktyce (rekrutacji specjalistów) służą
> wyłącznie zbiciu ceny przez pracodawcę i które kończą się zwykle w kwaśnej
> atmosferze poważnego nieporozumienia :)
>
> Oczywiście zakładamy, że kandydat wie, co robi (tzn, jest dobry, rzucił
> realną cenę za swoje umiejętności i rzeczywiście absolutnie wyklucza pracę
> za mniej bo np. nie jest bezrobotny). Ale to tak samo jak z "innymi
> ofertami typu handlowego".
>
> BTW, całego problemu by nie było, gdyby pracodawca podał widełki, prawda?.
>
> e.
>
Można różnie, proponuję spróbować i zobaczyć, co z tego wyniknie.

Ceny towarów w sklepie to jednak co innego, a podawanie widełek ma sens
w przypadku prac standardowych. Jakość pracy specjalistów i ich
przydatność dla firmy może się bardzo różnić, ich gotowość
zaakceptowania różnych ofert też, a na dodatek może to robić złe
wrażenie na ludziach, którzy już w firmie pracują. Dlatego w wielu
krajach nie ma takiego zwyczaju, m.in. w Polsce, w Niemczech.

Ja bym w pierwszym liście nie podawał żadnych cen, tak jak nie robię
tego oferując niestandardowe usługi swojej firmy. To się opłaca dopiero
po nawiązaniu kontaktu i zorientowaniu się, że druga strona jest
wystarczająco zainteresowana, żeby rozważyć moją ofertę.

W. Bicz