Jotte napisał(a):
> W wiadomości news:e7760e$h0b$2@inews.gazeta.pl Maciek Sobczyk
> <m...@d...doPLer> pisze:
>
>> Zatrzymywanie pracowników chcących odejść jest jednym z gorszych
>> błędów, jakie menedżer może
>> popełnić.
>
> Dlaczego tak uważasz?
Mała korekta, bo wyrazilem się nieprecyzyjnie - zatrzymywanie za wszelką
cenę.

Najczęściej wiąże się to ze spełnieniem jakichś indywidualnych wymagań
lub roszczeń pracownika, co przez pozostałych może być odebrane jako
faworyzowanie (spadek motywacji) albo zaowocować postawieniem ultimatum
przez nich. Wówczas menedżer staje się marionetką, daje się manipulować.

Oczywiscie mam na myśli taką sytuację, w której w miarę równo traktuje
się wszystkich pracowników a nie np. jednemu handlowcowi płaci 1000
podstawy, drugiemu 2000 a trzeci ma tylko prowizję. To też idiotyczny
błąd i nic dziwnego, że np. ten trzeci domaga się zrównania podstaw.

Jeśli powodem odejścia jest np. zła sytuacja w zespole (złe traktowanie)
albo względy rodzinne (np. w nowej pracy grafik pracy nie koliduje z
życiem rodzinnym młodej matki) albo cokolwiek innego co nie przekracza
możliwości działu i wiąże się z wprowadzeniem małej zmiany - po
dokładnym rozpozaniu przyczyn chęci odejścia, można negocjować z
pracownikiem. Negocjować - a nie spełniać wszystkie wymagania
pracownika. Jeśli jest inaczej - wymusza to duże zmiany albo spowoduje
duże dysproporcje w traktowaniu odchodzącego pracownika i pozostałych -
IMO nie ma sensu.

Wiadomo, że są wyjątki od reguły albo sytuacja ma rozne oblicze dla
roznych stanowisk. Najgorsze chyba wowczas, gdy dotyczy jednego z wielu
pracowników tego samego szczebla.

No i zatrzymywanie pracownika, który "stracił zainteresowanie pracą" to
IMO działanie podobne do pieczołowitego dbania o rozwijające się w
organizmie komórki rakowe.

pozdr.
m.