entroper wrote:

> Użytkownik "Immona" <c...@n...gmailu> napisał w wiadomości
> news:fe4r52$oc5$1@inews.gazeta.pl...
>
>
>>>nikłe prawdopodobieństwo
>>>niczym nie różni się od niemożliwości i nie liczy się ogólne panujący
>>
>>Bardzo sie liczy - dla tego, kto to nikle prawdopodobienstwo
>>wykorzysta.
>
>
> Ale z definicji ktoś taki jest jednym spośród bardzo wielu którym się nie uda
> lub nie skorzystają z szansy. Cały czas jakoś Ci to próbuję wytłumaczyć i nie
> wiem, jak. Może tak: to jak różnica między zagraniem i niewygraniem a
> niezagraniem i niewygraniem. Ty to tłumaczysz z punktu widzenia osoby która
> zagrała i wygrała a ja z punktu widzenia osoby, która może zagra, może nie
> zagra, ale rezultat będzie taki sam.

A znasz takie powiedzenie, ze nie liczy sie wygrana, tylko uczestnictwo
w grze?
Moze gdy rzeczy do wygrania/przegrania sa miary zycia czy zdrowia, to
tak nie jest, ale gdy chodzi o bogactwo, kariere, status spoleczny itd.,
rzeczy fajne, ale nie najwazniejsze w zyciu, to jest to gra i widze duza
roznice jakosciowa miedzy sprobowaniem swoich sil na rynku, na przyklad
majac swoja firme, i zbankrutowaniem, a narzucona prawnie niemoznoscia
sprobowania. Roznica jest psychiczna: jesli probuje i nie udaje mi sie,
to przynajmniej wiem, ze mi sie nie udalo. Jesli nie moge sprobowac, to
moge sie meczyc myslami, ze moze, gdybym mogla sprobowac, to bym byla
taka swietna i taka swietlana by byla moja przyszlosc, a to wredne
panstwo mi nie daje sprobowac i jestem bezsilna i byc moze tak wiele trace.

Pisze to na podstawie tego, co mowilo mi owo starsze pokolenie. Oni sie
patrzyli na Polske po '89, widzieli, jak mozna zakladac prywatny biznes,
jak mozna pracowac w zawodach, w ktorych kasa zalezy od wynikow, jak
bardzo wiele nagle zalezy od od osobistych talentow czlowieka (od
ktorych przedtem zalezalo malo) i _wyobrazali sobie_, ze oni jako mlodzi
ludzie w takich warunkach zablysneliby i zdobyliby swiat. Nie wiem, czy
by tak bylo. Niektorym by sie pewnie udalo, innym nie, ale frustracja
wynika z tego, ze nie mogli sprobowac. To inny rodzaj frustracji niz
frustracja po przegranej wynikajacej z wlasnej niedoskonalosci.


>>>po prostu o tym, że ludzie "z ograniczonymi szansami" są niezbędni w
>>>każdym ustroju.
>>
>>Najpierw nad ta grupa ludzi ubolewasz (tak odczytalam ton Twojego
>>postu), a teraz twierdzisz, ze sa niezbedni.
>
>
> Nie ubolewam, stwierdzam po prostu fakt. Oczywiście ta "niezbędność" to
> kryterium bardzo umowne, ale z punktu widzenia różnych biznesów żerujących na
> naiwnych czy po prostu biednych to się przekłada na wielkie pieniądze.
> Piramidka musi po prostu stać we właściwą stronę. Nie wiem czy wiesz, ale są w
> Polsce firmy eksportujące swoją produkcję (i nie jest to zaawansowana
> technologia) do Chin. Musi im się to więc opłacać (a pracują u nich Polacy).

Wiem. W NZ, gdzie sila robocza jest znacznie drozsza niz w Polsce, tez
sa firmy eksportujace do Chin i oplaca sie im bardzo. Nie wiem, co to ma
wspolnego z zerowaniem na biednych czy naiwnych. Znany mi przyklad
eksportu do Chin z bogatszego kraju to produkty mleczarskie, a eksport
udaje sie dlatego, ze malo zanieczyszczony klimat i dlugie doswiadczenie
w komercyjnym rolnictwie pozwalaja tworzyc produkty wyzszej jakosci niz
te powstajace w koszmarnie zanieczyszczonych Chinach. W Chinach jest juz
calkiem spora klasa srednia i wyzsza, ktora stac na kupno masla
kilkakrotnie razy drozszego od lokalnego. Ba, jedna chinska firma
zlozyla raz zamowienie na wieksza ilosc produktow mlecznych, niz wynosi
cala nowozelandzka produkcja :). Nie rozumiem, gdzie widzisz w tym
problem, nieprawidlowosc i czy to jest wlasnie ta "strona, w ktora
powinna stac piramidka", czy odwrotna. Popyt i podaz.

> Obserwując opór, z jakim ten kraj
> wydobywa się z biedy, odnoszę wrażenie, że jeszcze parę pokoleń spokojnie
> będzie mogło o sobie powiedzieć, że zmarnowali w Polsce młodość (i być może

Ale juz z wlasnej winy, a nie z powodu okolicznosci dziejowych.

I.
--
http://nz.pasnik.pl - Nowa Zelandia
http://blog.pasnik.pl