On 9 Paź, 08:22, Any User <u...@a...pl> wrote:
> >>> sprobowania. Roznica jest psychiczna: jesli probuje i nie udaje mi sie,
> >>> to przynajmniej wiem, ze mi sie nie udalo. Jesli nie moge sprobowac, to
> >>> moge sie meczyc myslami, ze moze, gdybym mogla sprobowac, to bym byla
> >>> taka swietna i taka swietlana by byla moja przyszlosc, a to wredne
> >>> panstwo mi nie daje sprobowac i jestem bezsilna i byc moze tak wiele trace.
> >> Zaraz, ale za komuny, to nie można było mieć prywatnego biznesu, czy co?
>
> >> W moim mieście rodzinnym mam w klatce sąsiada, który za komuny handlował
> >> walutą - jak wielu innych, stał pod Pewexem i oferował klientom swoje
> >> usługi. Może nie była to zbyt wyrafinowana forma biznesu, ale jednak bez
> >> problemu mógł to robić i nikt mu tego nie utrudniał.
>
> > Czy w ogole pamietasz czasy komuny, ze nazywasz handel waluta przed
> > 1989 - biznesem? Przypomnij sobie albo dowiedz sie, co grozilo za w.w.
> > Przypomnij sobie tez (albo dowiedz sie), co to byl domiar, zeby
> > wspomniec o najbardziej podstawowych sprawach...
>
> Sąsiad opowiadał, że miał układy z milicjantami - ale tylko tymi
> zwykłymi "krawężnikami" - i to mu wystarczało, niczym się nie
> przejmował. A handlował dzień w dzień.
>
> Poza tym - dlaczego mam tego nie nazywać biznesem?
>

bo tak samo mozna obecnie handlowac np narkotykami - biznes jak biznes
- wystarczy miec "uklady z policjantami" i mozna handlowac dzien w
dzien.

A wracajac do kary za cinkciarstwo - grozilo za to 5 lat. Za
gromadzenie w celu odsprzedaży z zyskiem towarów - 3 lata. Tyle "w
temacie" prywatnych biznesow.

--

Pozdrawiam,

glos