On Mon, 11 Aug 2003 12:23:01 +0200, PawełW wrote:

> Pytanie drugie dotyczy stosunku ludzi do pracy. Czy musi ona być sensem
> życia?

Nie musi i nie powinna. Piętnuję pracodawców, którzy swoje niepowodzenia w
życiu prywatnym rekompensują sobie przebywaniem w zakładzie pracy do 21,
czym terroryzują pracowników. Wykonywałem kiedyś pracę zleconą w firmie, z
której pracownicy wychodzili o 20-21, nie dlatego, że pracowali na trzecią
zmianę, czy to wynikało z zakresu obowiązków, ale dlatego, że 'szef jest w
firmie'. A szef był w firmie tylko dlatego, że znów pożarł się z żoną (bo
zupa była za słona ?).

> Czy ktoś kto nie chce harować 24 godziny na dobę nie może być
> wartościowym człowiekiem?? - czasem odnoszę takie wrażenie z waszych
> wypowiedzi.

są ludzie i taborety ;-). Ja pracuję po 20 godzin, ale przez pracę rozumiem
ogół zadań związanych bezpośrednio i pośrednio z pracą. Na szczęście, od
kilku lat robię to co lubię i lubię to co robię, a moje prywatne pasje
pokrywają się częściowo z pracą zawodową, więc nie czuję się upodlony
'pracując' po 20 godzin...

> Myśląc w tym kierunku każemy dzieciakom ze szkoły
> średniej zdobywać doświadczenie zawodowe.

dość częstym argumentem jest "a w stanach, to małe dzieci już pracują
roznosząc gazety, albo pilnując dzieci". Jednak osoby używające takich
argumentów zapominają dodać, że dziecko zatrudniane w ten sposób nie płaci
zusów, pfronów, podatków itd, zatrudniający je człowiek nie musi
przeprowadzać szkolenia bhp, badań wstępnych, okresowych, zgłaszać go do
ZUS, pisać regulaminu pracy, instrukcji stanowiskowych itd. itp etc....
W naszym kraju osoba, która chce sobie - tak po prostu - 'dorobić',
traktowana jest jak potencjalny przestępca podatkowy, oraz źródło łatwych
dochodów do budżetu... Nic więc dziwnego, że mamy takie bezrobocie, jakie
mamy.... Ja przytoczę tu argument Janusza Korwina-Mikke - z chęcią
zapłaciłbym dzieciakowi 15-20zł za umycie samochodu, ale jeśli musiałbym
podpisać z nim umowę, zapłacić mu ubezpieczenie, odprowadzić podatek...
itd. to po prostu olewam sprawę - stratny jest kto ? dzieciak, bo on nie
zarobi, a ja samochód za te pieniądze i tak umyję.

> Czy tego chcemy dla naszych dzieci aby zapierniczały więcej od nas
> próbując żyć na jakimś tam poziomie?

aaaaa... A to już jest przejaw instynktu samozachowawczego - jeśli chcemy
otrzymać jakąkolwiek emeryturę i odkuć się za straty ponoszon na rzecz ZUS
w czasie naszej aktywności zawodowej, to musimy tak wytresować następne
pokolenie, żeby bez pyskowania zap.....lało 3x więcej niż my w ich wieku,
bo to jedyny sposób, żeby zarobili na siebie i na nasze utrzymanie, kiedy
przejdziemy na emeryturę ;-).

--
Grendel