Immona <c...@n...googlemailu> napisał(a):

> Jak sie traci kase po to, zeby zrobic komus na zlosc, to nie jest to juz
> biznes, tylko prywatny przyjemnosciowy wydatek konsumpcyjny. Jak pewien
> bogaty ex-senator postawil swoj bar obok baru nielubianej kobiety swoj i
> sprzedawal tam piwo po zlotowce czy dwa zlote, to na pewno nie mozna tego
> nazwac biznesem.
To jest faktycznie przykład prywanej przyjemności "biznesowej" ...

> Biznes z definicji dąży do materialnego zysku, a nie do
> dawania upustu emocjom, negatywnym czy pozytywnym.
>
ale sama goła definicja materialnego zysku bez emocji, to definicja cyborga.
Obawiam się, że takich całkiem sporo.

W moim odczuciu sprowadzanie rozwoju informatyki i obsługi sprzętu
i instalacji, do działalności stada oszalałych wędrownych informatyków,
którzy są ciągle w drodze od projektu do projektu, od instalacji
do instalacji, jest mimo wszystko robieniem na złość.

Oczywiście ktoś może się zasłaniać prawami rynku, uczuciem wolności tych,
którzy spędzają w samochodach większą część życia, ale nie wolno zapominać
o tych, którym się robi na złość.
Absolwentowi po szkole średniej, który mógłby pracować w branży, która jest
jego pasją, ale nie może, bo wędrowni są na rynku, absolwentowi uczelni,
który też nie może z powodów jak wyżej, bezrobotnemu, który też nie może
z powodów jak wyżej.

Ktoś może powiedzieć, że każdemu wolno być wędrownym. Jasne! Tylko, że
nie każdy gustuje w takim życiu i nie każdy się do takiego życia nadaje.
Poza tym przyrost projektów i instalacji jest taki, że wędrowni zajęli
większość rynku.

Nie wierzę, żeby na zachód od Odry, jakikolwiek sektor usług był opanowany
przez wędrownych w takim stopniu jak w Polsce.

Marek


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/