> Pracownik pracuje na tyle na ile jest to konieczne żeby go nie zwolnili,
> pracodawca płaci na tyle na ile jest to konieczne, żeby pracownik sam się
> nie zwolnił
>
> Uważam, że jest to kwintesencja relacji pracownik-pracodawca...
> Ciekaw jestem Waszej opini:)
>
Mam inne zdanie, ale może dla tego że nigdy nie pracowałem w takich
relacjach.
Będąc podwładnym starałem się robić coś co lubię w sposób dający mi maksimum
frajdy. Jeżeliwięc nie miałem z tego takich pieniędzy jakich mógłbym
oczekiwać, miałem przynajmniej radochę.
Bedąc przełożonym starałem się tak wpływać na pracę pracowników aby była ona
atrakcyjna, rozwojowa i nie powodowała wypalenia.
Efekty były takie że ludzie zwłaszcza na stanowiskach twórczych takich jak
przykładowo projektanci - konstruktorzy nie raz i nie dwa sami przychodzili
do pracy np w sobotę bo to co robili "kręciło ich" i nie oczekiwali za to
dodatkowego wynagrodzenia.
Ja z kolei starałem się wyngradzać ponadnormatywne zaangażowanie zwłaszcza
jeżeli przynosiło ono efekty, a efekty autentycznego zaangażowania były
zawsze lepsze
niż pracy regulaminowo - harmonogramowej.
--
Jackare