>> 2. Czasem bywa tak, że pewnych granic nie chce przekraczać dyrektor
>> działu, np. ze względu na swoje braki kompetencyjne, czy bariery
>> umysłowe (tj. pomimo chęci nie potrafi zrozumieć czegoś wysoce
>> abstrakcyjnego). Wówczas jest wybór: dział/firma zarobi więcej, ale
>> dyrektor będzie musiał odejść, lub dział/firma zarobi mniej, a
>> dyrektor pozostanie na stanowisku i nikt nie będzie nawet niczego
>> podejrzewał (a jeśli nawet, to nie w tym kierunku, co trzeba). Pytanie
>> retoryczne: jak zachowa się świadomy tej sytuacji dyrektor?
>
> A jak sie zachowa wlasciciel firmy - bedzie mu bardziej zalezalo na
> zarobieniu wiecej pieniedzy czy na tym, zeby - niewazne, jak bardzo
> lubiany - dyrektor utrzymal stanowisko?
>
> Jesli sytuacja, jaka opisujesz, ma miejsce, oznacza to ni mniej, ni
> wiecej jak tylko to, ze wlasciciel jest idiota, ktory daje sie oszukiwac
> wlasnemu dyrektorowi (i ktory umiescil na tym stanowisku osobe
> niekompetentna).

Nie tyle idiotą, ile po prostu trudno jest dyrektora skontrolować
dokładnie, zwłaszcza że obszar, którym ten przykładowy dyrektor
zarządza, jest naprawdę duży. Do tego dyrektor idiotą nie jest i potrafi
swoje braki maskować.

Powiem więcej: ja, będąc hipotetycznie właścicielem dużej firmy, nie
czuję się na siłach kontrolować wszystkie aspekty pracy we wszystkich
działach firmy zatrudniającej np. 1500 pracowników. Wolę już dać
dyrektorom wolną rękę i niech oni nawet kręcą sobie jakieś wałki, albo
maskują swoją niekompetencję w pewnych obszarach - byleby pomimo tego
dobrze sobie radzili. A we wszystkich firmach, w których ja takie
zjawisko zaobserwowałem, dyrektorzy sobie, jakby nie patrzeć, radzili.

> W dluzszej perspektywie taki wlasciciel przegra konkurencje z tymi,
> ktorzy nie popelnili tego bledu. Jesli w Polsce sytuacje takie, jak
> opisujesz, zdarzaja sie powszechnie, to tylko dlatego, ze to mlody

Ale tutaj z kolei przeginasz - przecież to, że np. dyrektor nie jest w
stanie zrozumieć jakiegoś zagadnienia technicznego, nie oznacza
automatycznie, że w ogóle się na niczym nie zna. To oczywiste, że jeśli
by się trafił kompletny analfabeta zawodowy, to długo by w żadnej firmie
miejsca nie zagrzał.

Chodziło mi o sytuacje, gdzie dyrektor na skutek swojej niekompetencji
hamuje rozwój działu w kierunku X, ale pomimo tego ten dział bardzo
dobrze sobie radzi, gdyż inne kierunki są zrozumiane i wspierane przez
dyrektora.

> rynek. Rynek czesto dziala powoli, istnieje na nim bezwladnosc, silnie
> zalezna od wielkosci firmy czy czesci rynku zajetego w danej niszy -
> rynek trudniej odebrac niz zdobyc nie zajety. Gdy zaczynal sie

Oczywiście są firmy, w których od trafnych decyzji zależy istnienie
firmy dosłownie z dnia na dzień - i w takich firmach powyższe gierki
również zakończą się porażką dyrektora, jednak w realiach
polsko-korporacyjnych brak rozwoju działu jedynie w kilku konkretnych
gałęziach może oznaczać utratę rynku albo na tyle powolną, że wręcz
niezauważalną, albo przynajmniej na tyle powolną, aby dyrektor miał
spokojnie czas odejść na emeryturę lub rentę.

> Znalam kilku ludzi po upadkach z takiej fikcji i sa to dosc tragiczne
> historie.

A to byś mogła rozwinąć...


--
Czy każdy powinien mieć prawo głosu w wyborach?
http://pracownik.blogspot.com