Any User wrote:

> 2. Czasem bywa tak, że pewnych granic nie chce przekraczać dyrektor
> działu, np. ze względu na swoje braki kompetencyjne, czy bariery
> umysłowe (tj. pomimo chęci nie potrafi zrozumieć czegoś wysoce
> abstrakcyjnego). Wówczas jest wybór: dział/firma zarobi więcej, ale
> dyrektor będzie musiał odejść, lub dział/firma zarobi mniej, a dyrektor
> pozostanie na stanowisku i nikt nie będzie nawet niczego podejrzewał (a
> jeśli nawet, to nie w tym kierunku, co trzeba). Pytanie retoryczne: jak
> zachowa się świadomy tej sytuacji dyrektor?

A jak sie zachowa wlasciciel firmy - bedzie mu bardziej zalezalo na
zarobieniu wiecej pieniedzy czy na tym, zeby - niewazne, jak bardzo
lubiany - dyrektor utrzymal stanowisko?

Jesli sytuacja, jaka opisujesz, ma miejsce, oznacza to ni mniej, ni
wiecej jak tylko to, ze wlasciciel jest idiota, ktory daje sie oszukiwac
wlasnemu dyrektorowi (i ktory umiescil na tym stanowisku osobe
niekompetentna).

W dluzszej perspektywie taki wlasciciel przegra konkurencje z tymi,
ktorzy nie popelnili tego bledu. Jesli w Polsce sytuacje takie, jak
opisujesz, zdarzaja sie powszechnie, to tylko dlatego, ze to mlody
rynek. Rynek czesto dziala powoli, istnieje na nim bezwladnosc, silnie
zalezna od wielkosci firmy czy czesci rynku zajetego w danej niszy -
rynek trudniej odebrac niz zdobyc nie zajety. Gdy zaczynal sie
kapitalizm, rynek byl pusty i to, co kto sobie zagarnal w duzej mierze
zalezalo od tego, kto byl pierwszy, kto mial srodki (do ktorych dostep
byl nierowny) albo kto mial znajomosci. Zdobyte w ten sposob zasoby
potrafia trwac przez jakis czas mimo zlego zarzadzania i zlych decyzji,
ale w przypadku malych i srednich firm jest to krotszy czas, niz sie
moze wydawac. Jest to tez czas krotszy niz czas kariery zawodowej
dyrektora, chyba ze ten jest w wieku przedemerytalnym. W tym
specyficznym okresie mlodego rynku dyrektor moze sobie zajac na jakis
czas ciepla posadke umiejetna polityka biurowa, ale niech lepiej bedzie
to posadka, ktora pozwoli odejsc na komfortowa emeryture zaraz po
czterdziestce, bo osoba, ktora swoja niekompetencja rozwalila dzial i
zaszkodzila firmie ma marne szanse przy szukaniu kolejnej tego typu
pracy, a z zewnatrz i z perspektywy czasu dosc latwo dostrzec, ze
zarzadzanie bylo nieumiejetne.

Znalam kilku ludzi po upadkach z takiej fikcji i sa to dosc tragiczne
historie.

I.
--
http://nz.pasnik.pl - Nowa Zelandia
http://blog.pasnik.pl