Kama napisał(a):
> Hej,
> Skończyłam pedagogikę, zawsze chciałam pracować z ludźmi, myślę że mam
> predyspozycję do takiej pracy. Chciałabym rozpocząć pracę jako pracownik
> socjalny. Czy ktoś ma doświadczenie w tej branży?
Tak. Mam doświadczenie jako powiernik intymnych zwierzeń zdesperowanych
pracowników MOPS, którzy przejawiają motywację odwrotną do Twojej.
Tytaniczne wręcz starania przykładają do tego, by pracownikami
socjalnymi nie być. Powody owej wstecznej motywacji są różne. Jeden
opisałaś - pensje głodowe. Dodajmy, iż są to pensje nie podwyższane od
ładnych paru lat.

Jednym z zajęć pracownika socjalnego jest prowadzenie wywiadów z
klientami. Na podstawie tych wywiadów, klientom przyznawana jest pomoc
(zasiłek). Pracownik rzadko kontaktuje się z "normalnymi", w pospolitym
tego słowa znaczeniu, ludźmi. Najczęściej są to osoby o różnych
deficytach społecznych, intelektualnych i zaburzeniach. Czasem
prowadzisz wywiad z alkoholikiem, czasem z osobą silnie zaburzoną lub
chorą psychicznie. Czasem z awanturnikiem. Przeprowadzenie wywiadu to
szutka i kawałek. Raz, że większość klientów uważa, że zasiłek im się
należy a Ty czasem musisz podjąć decyzję o odmowie lub zmniejszeniu
zasiłku. Dwa, że wywiad środowiskowy lub sprawdzenie warunków bytowych
przeprowadza się, jak sama nazwa wskazuje, w miejscu bytowania.
Pracownik musi udać się w teren - do slumsów. Jest to zatem praca o
podwyższonym stopniu ryzyka.

Pracownik czasem musi podjąć decyzję np. o odebraniu dziecka rodzicom.
Ustawa nakłada na niego obowiązek odbierania świadczeń osobom, które nie
współpracują. Konsekwencje wszystkich decyzji - w postaci agresji
klientów - ponosi pracownik.

Jest to zatem ciężki, słabo płatny zawód, w którym groźba wypalenia
zawodowego jest duża. Jest to praca frustrująca, której towarzyszy masa
trudnych emocji i dylematów. Jest to praca, w której narażona jesteś na
agresję klientów, na dylematy pomiędzy etyką zawodową a własnymi
emocjami, na kontakty z nieuczciwymi osobami i ciągłe poczucie, że
pracujesz z jakimś społecznym pasożytem, który musi być utrzymywany
przez resztę podatników. Jest to praca, w której przydaje się zarówno
wrażliwość jak i bardzo twarda skóra, a to posiada niewiele osób.

By odpowiedzieć na Twój post, skonsultowałem się z psychologiem,
pracującym 10 lat z pracownikami socjalnymi. Cytuję : "dziewczyna chce
być pracownikiem socjalnym? Gorąco jej to odradź. Lub skontaktuj z
terapeutą".

> Byłabym wdzięczna gdyby ktoś się podzielił swoimi doświadczeniami. Jak zacząć?
Najlepiej udać się do MOPS.
> Gdzie szukać takiej pracy?
J.W.

pozdr.
Maciek


--
Kochana Mary!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
Tęsknię za Tobą tragicznie
A.T.Tappman, kapelan Armii Stanów Zjednoczonych