>Absolwenci i bezrobotni - nie dajcie się wszechogarniającemu
>poczuciu zniechęcenia i bezsilności! Być może wymaga się, jak nigdy dotąd,
od
>Was niewiarygodnej wytrwałości i silnej psychiki ale nigdy nie rezygnujcie
i
>nie popadajcie w stan "wyuczonej bezradności"!!!
>Wierzę, że będzie lepiej, wierzę również, że nie jest aż tak źle, jak można
>wywnioskować czytając Wasze wypowiedzi.


ja uważam że jest nawte jeszcze gorzej .... ile razy można robić z siebie
"małpkę w klatce", ile razy można chodzić, pytać, odpowiadać i słyszeć
najróżniejsze dziwne wymówki ze strony potencjalnego pracodawcy, że "... za
wysokie kwalifikacje, ... brak doświadczenia, ...nie jest pani z tego
miasta, ...brak znajomości, ... nie powaliła mnie pani na nogi, ...jest pani
kobietą ..." mogłabym tak długo wypisywać... ale czy to ma sens?
nie, to nie ma sensu, ostatnio nic nie ma sensu ... jak można nie poddać sie
zniehcęceniu i bezsilności?? Jak można nie rezygnować? Czy naprawdę trzeba
być super hiper niewiadomo kim???

mam nadzieje, a jednak wciąż ją mam :))) i wierzę w to, że w końcu kiedyś
uda sie znaleźć pracę, ze nie będę wieczną bezrobotną .....

Pozdrawiam
Dana