> Może dziwny jestem, ale ta tam bym wolał pracować z czymś, co ma jakąś
> przyszłość i na co jest względny popyt... :)

A to zależy od punktu widzenia, który z kolei zależy od punktu siedzenia:

1. Jesteś "szefem" (dowolnego szczebla i rodzaju) - myślisz w kategoriach
ekonomicznych.

2. Jesteś programistą i masz świadomość, że jesteś dobry - myślisz w
kategoriach rozwoju, pracy zespołowej, dużych projektów. Efekt: robisz duży
projekt w Javie, jest projekt w UML i różne inne bajery, ale nagle podpadłeś
"górze" i łatwo jest Cię zastąpić, bo Javę zna wiele osób, które się
rozwijają itd. Wiadomo chyba wszystkim, o co chodzi...

3. Jesteś programistą i masz świadomość, że jesteś słaby, lub też jesteś
strachliwy - starasz się trzymać starych technologii, które robią się
niszowe i coraz mniej osób je zna i używa, a prawie nikt nie jest w nich
dobry. Efekt: robisz duży projekt w jakimś starym języku, którego prawie
nikt nie zna, projektu nie ma, zasady działania języka są kompletnym
zaprzeczeniem wspomagania pracy zespołowej. Nagle podpadłeś "górze". I co? I
dupa. Mogą Cię oczywiście zwolnić, ale kogo znajdą na Twoje miejsce?
Oczywiście ktoś, kto Cię będzie chciał zwolnić, nie musi nawet wiedzieć, że
jak to zrobi, to sam na siebie podpisze wyrok, ale Ty będziesz już i tak
zwolniony. Jeśli więc do używanych technik programistycznych dołączysz też
bieżący "marketing osobisty" i będziesz mieć zawsze obmyślone przynajmniej
2-3 scenariusze awaryjne ("tupnięcie" i zapobieżenie zwolnieniu), do
szybkiego zastosowania w razie podpadnięcia, to jesteś w zasadzie całkowicie
bezpieczny.