> Nie tylko. Chodzi o nieco inne wzorce i inne pojmowanie, mniej więcej
> w stylu 'to moja forma, moje gospodarstwo, moi pracownicy. Dbam o moja
> firme, dbam o moje gospodarstwo, dbam o moich pracowników'.
> U nas, ten ostatni człon zazwyczaj jest pomijany.

Ale pracownicy właśnie nie są "jego", gdyż niewolnictwo zniesiono.
Gospodarstwo, czy firma są jego własnością, natomiast pracownicy to nie
własność, a wymiana pieniędzy na usługi.

Zapewniam Cię, że gdyby wprowadzono ponownie niewolnictwo, nawet w
formie dobrowolnej, tj. biedny chłop może się zgłosić na niewolnika, ale
nie może się już potem wycofać, to by traktowanie tych
pracowników-niewolników było statystycznie znacznie lepsze, i to z wielu
względów.

> Tak samo, jak nie zauważa się syndromu dziurawego wiadra - wiele firm
> kiedy traci klientów zwiększa nakłady na promocję i przyciągnięcie
> nowych, zaś olewa totalnie utrzymanie starych.

Przy czym trzeba uczciwie przyznać, że w wielu gałęziach przemysłu,
zakładając raczej niski poziom usług i produktów, przyciąganie coraz to
nowych klientów rzeczywiście opłaca się znacznie bardziej, niż
utrzymywanie starych. Poczytaj sobie o strategii "uderz i znikaj" (a
także o pozostałych trzech, dla lepszego zrozumienia istoty problemu).


--
Zobacz, jak się pracuje w Google:
http://pracownik.blogspot.com