<d...@t...se> wrote in message
news:6fa3.000013a1.3dcfac0a@newsgate.onet.pl...

> Obawiam sie tego co piszesz. Problem w tym, gdzie jest miejsce na uczucia
w tym
> chaosie finansowym, co z reszta panuje na calym swiecie. Czy to jest
jedynym
> problemem Polski? Wiem ze praca i ekonomia jest wazna dla spokoju duszy.
Po
> prostu dziwie sie ze tak duzo Polakow znow chce opuszczac Polske, zeby
szukac
> "lepszego zycia" gdzieindziej. Mi sie zawsze wydawalo ze czlowiek czuje
sie
> najlepiej wsrod rodziny, znajomych i w kraju w ktorym sie urodzil.
Dlaczego
> ludzie sie we wlasnym kraju zle czuja? Ja nie uwazam Szwecji za swoj kraj
nawet
> jak mieszkam tutaj od dziecinstwa.

Widzisz, poniżej pewnego poziomu zasobności (fakt, że dla każdego ten
poziom może być różny) inne problemy zaczynają mieć znaczenie marginalne -
jeśli na każdym kroku kombinujesz, jak to zrobić aby "dotrwać do
pierwszego", a wyjście na miasto z rodziną podnosi ci włosy na głowie, bo a
nuż dzieci zawołają "wejdźmy do McDonalda" - to naprawdę traci się dużo z
radosci życia.
Dodatkowo obecna sytuacja "rozpaskudziła" procodawców. Nawet jeśli
wykonujesz swoją pracę bardzo dobrze - i tak mają cię w nosie bo "na
gwizdnięcie mogą mieć lepszych i taniej". To wcale nie musi być prawdą, ale
skutecznie psuje atmosferę pracy - jeśli więc realizujesz się w pracy, a nie
tylko chodzisz tam aby żyć - to powoduje kolejny stres.

Myślę, że stąd bierze się ogólny marazm i wieczne narzekanie widoczne także
na tej grupie.

Trzeba miec naprawdę bardzo silną osobowość, aby w tych warunkach zachować
radość życia - zwłaszcza, że będziesz miał stale porównanie twojego życia
TAM i TU.

Nie mówię ci NIE JEDŹ, ale mówię PRZEMYŚL. Co tak naprawdę cię ciągnie do
Polski?
Czy na pewno znajdziesz tu to, czego szukasz?

Andrzej Wilkoszewski