> od dna nedzy odbbic sie trudno - ale w kraju takim jak Polska ciagle to
> mozliwe.
>
> Cos mi sie wywraca, jak slysze narzekajacych na prace w supermarkecie.
> Bo sama pracowalam jako sprzataczka, myjaca kible w knajpie. Stalam na
> bazarze w -15 st C mrozu w zimie sprzedajac nie swoje ciuchy. Nikt sie
> tam o liczbe godzin nie pytal ani o nadgodziny ani o przyslugujacy
> urlop. Tyle miales, co sprzedales. koniec, dowidzenia, nie ma dyskusji.
> Nie sprzedasz - nie zarobisz, nie bedzie na chlebek.

Male pytanie: ile bys wytrzymala w takiej pracy? Kilka miesiecy, rok? IMHO
taka praca to cos na przeczekanie. Fizycznie nie wydolisz.

I dalej - dlugo w Polsce nie bylas. Bezrobocie dobija do dwudziestu procent.
Nie porownuj prosze tego do Stanow, bo tu nawet roboty w markecie, czy przy
wybieraniu zab z groszku, nie znajdziesz od reki.

Byc moze to moje paskudne wrazenie, ale widze jak "pracodawcy" wykorzystuja
fakt bezrobocia, leku przed bezrobociem, narzucajc warunki inne niz w
umowie, czy wiecej: narzucajac warunki umowy (a ludzie szukajacy miesiacami
pracy, przyjmuja je, ich wina), zreszta z punktu widzenia prawa niewazne, bo
czesto lamiace KP.

Firmom, w ktorych pracownicy maja cokolwiek do powiedzenia, trzeba chyba
pomniki stawiac ;)

Powiem tak: na etacie pracowalam w swoim zyciu pol roku (wlasciwie to bylo
pol etatu).
Przez reszte na kontraktach.
W tej chwili ponad dwa lata. Dwa lata bez urlopu, zwolnienia z powodu
choroby. Nawet jak dziecko urodzilam, to na trzeci dzien dzielnie
pracowalam.
Praca jest srednio trudna. Pewnie, ze mozna mnie zastapic. Wystarczy jakies
dwu-trzymiesieczne szkolenie :)
I jak myslisz, czy jesli powiem: sluchajcie, nie mam juz sil, potrzebuje
trzy dni wolnego, dlugo beda sie zastanawiac nad nowym wyrobnikiem?

A.