Jotte napisał(a):

>>> Miejsce pracy JEST towarem.
>> Raczej 'praca' jako taka może być rozpatrywana jako towar. Nie miejsce.
> Proponuję zatem ujęcie takie - towarem jest oferta/możliwość zatrudnienia
> składana przez potencjalnego pracodawcę.

A skąd taka definicja?

>>> Na naszym rynku jest to towar w dodatku bardzo deficytowy. Nawet nasze
>>> ułomne prawodawstwo różnicuje pojęcie towaru i usługi. Ale nawet
>>> przyjmując Twoja interpretację - niczego to nie zmienia. Cenę
>>> winien podać ten, kto coś oferuje.
>> Każdy coś oferuje. Pracodawca oferuje pieniądze.
> Tylko skrzętnie ukrywa jakie. Dla normalnie myślącego to jakby nic nie
> oferował.

A Ty jak do sklepu idziesz, to od progu krzyczysz że masz 5 tyś i chcesz
bułki, czy jak?

[...]

>> Ale ze względu na to że to on Tobie
>> oferuje pieniądze, to on jest kupującym, a Ty jesteś sprzedającym.
> Bardzo ładnie się zapętlasz. Jak oferuje pieniądze, to musi powiedzieć
> jakie.

Musi? Ty musisz powiedzieć za ile chcesz te bułki zanim kupisz, czy najpierw
się dowiadujesz jaka jest cena?

> Ale nie jest prawdą, że oferujący pieniądze jest sprzedającym
> niezobowiązanym do podania ceny. Przykład: każdy jeden bank sprzedający
> pieniądze.

Że niby żaden bank w momencie udzielenia Ci kredytu nie powie Ci jaki jest
tego kredytu koszt lub też nie udzieli Ci informacji pozwalających na
samodzielne tego obliczenie? Cokolawiek się nie zgodzę.

[...]

>> To wszystko zależy od zwyczajów w danym kraju, siły przebicia,
>> eksluzywności tego co się ma do zaoferowania i podobnych czynników a nie
>> od definicji określających co jest towarem, a co nie.
> W ten sposób właściwie niczego nie można by określić, ustalić, skodyfikować.
> Relatywizm pojęciowy totalny.

Ja Ci już przedstawiłem moje poglądy. Jak się bardzo będziesz upierał to
zajrzę do biblioteki i powyciągam parę książek ekonomicznych oraz poszukam
konkretnych cytatów.

>> W naszym kraju akurat jest przyjęte, że pracownik się wycenia.
> Nic takiego z niczego nie wynika i przyjęte nie jest. Co najwyżej narzucane.
> To jedynie efekt chamskiego korzystania z deficytu miejsc pracy.

To się nazywa wolny rynek.

>> To mówisz że ja płacę mojemu pracodawcy za to że siedzę i klepię
>> kod, a nie on im płaci? Ciekawe. To czemu ja dostaję wypłatę na konto?
> To proste. Bo on dostaje dużo większą. Jakby to się zmieniło, to nie
> dostaniesz nic. Poza wypowiedzeniem i świadectwem pracy.

Jak sklep zbankrutuje, to w nim też nie kupię bułek i innych rzeczy,
nawet jak będę miał kupę kasy.

> Zrozum - jeśli on Ci zleci napisanie kodu, który spodziewa sie sprzedać za
> ileś tam kasy, ale nikt tego kodu nie kupi, bo nikomu nie jest potrzebny i
> on zbankrutuje, to ty polecisz na zielona trawkę choćby z punktu widzenia
> rzemiosła programistycznego kod był idealny, a Twoja robota mistrzowska.
> Kapujesz, o co mi chodzi?

Jeżeli nie będzie zapotrzebowania na towar, czyli na moją pracę, to owszem.
Nie będe miał wynagrodzenia. I w tym rozumieniu które przedstawiasz, to
właśnie moja praca, czyli to co zrobiłem jest tym towarem, który następnie
ktoś może sprzedać dalej.

> Zresztą w ogóle jedziesz schematami.

Przecież od początku sugerowałem że posługuję się definicjami istniejącymi
w ekonomii. A przynajmniej się staram, z racji chociażby tego że taki
kierunek studiuję. Ty się posługujesz chyba wyłącznie własnymi
przemyśleniami. :)

> Jak on mi pieniądze a ja mu
> usługę/robotę, to on jest klient a ja oferent. A tak nie jest. Kasa to taki
> sam towar jak każdy inny (no - prawie).

Pieniądz jest towarem szczególnym i nie jest takim samym jak każdy inny.

--
Wojciech 'Proteus' Bańcer
p...@p...pl