Dnia Fri, 4 Feb 2005 14:11:02 +0100, "s" <...@f...pl> napisał(a):

>> > pracodawca daje prace. wielu ludziom. daje im srodki do zycia.
>> Daje??? On ich pracę BIERZE, albo raczej - kupuje. I żadnych środków do
>> życia im nie DAJE tylko płaci za wykonywaną dla niego pracę.
>> Rozumiesz?

>srodek do zycia, uzyty w powyzszym zdaniu, oznacza cos, co umozliwia ci
>zycie. i zapewniam cie, ze jakbys nie naginal sensu tych slow, sa one
>prawidlowe - poprzez pieniadz, ktory otrzymujesz od pracodawcy mozesz kupic
>chleb i wode, ktore to sa bezapelacyjnie potrzebne do przezycia, wniosek -
>pracodawca daje ci srodki do zycia. co w tym trudnego?

Za to "dawanie" pracodawca bierze mniej więcej 1/3 życia pracownika w
jakimś tam okresie. Uważasz, że to całkowicie pomijalna sprawa?

>a to, ze daje to za prace, to przeciez oczywiste. nie wiem jakie miales/as
>doswiadczenia z praca, ale tak naprawde pracodawca daje prace, gdyz on
>tworzy zapotrzebowanie w swojej firmie na twoja osobe, na prace, ktora ty
>wykonasz, wiec nie mozna tego inaczej rozumiec niz "dawac prace".

Można to ująć tak, że pracodawca potrzebuje osoby, która wykona
działanie, jakiego on sam nie jest w stanie wykonać. Np. będzie stała
za ladą, kiedy on zajmuje się sprowadzaniem towaru, a w dwóch
miejscach naraz być nie może. O ile wiem, nie ma przepisu, że człowiek
nie może być swoim jedynym pracownikiem i że koniecznie musi stworzyć
miejsce pracy dla kogoś innego. Skoro stwarza, to znaczy, że tego
pracownika _potrzebuje_. I w tym momencie przestaje być wielce
szlachetnym dobroczyńcą, po prostu zawiera umowę z kimś, kto chce dla
niego wykonywać tę pracę za ustaloną cenę, z czego z kolei sam
pracodawca czerpie zysk.

> byc moze
>masz zle doswiadczenia i dlatego tak reagujesz, ale sa firmy, ktore
>normalnie traktuja pracownika...

I w których pracownik normalnie traktuje pracodawcę ;) Że nie trzeba
kłaniać mu się w pas i tytułować jaśnie panem dobroczyńcą ;>

Pozdrawiam, Carrie
--
[...] iloraz inteligencji tłumu równy jest IQ najgłupszego jego przedstawiciela
podzielonemu przez liczbę uczestników.
T. Pratchett, "Maskarada"