Użytkownik "Immona" napisał w wiadomości

> Wedlug mnie jedynym sensownym rozwiazaniem (stosowanym
> w lepiej rozwinietych krajach) jest szkolnictwo zdalne - podstawowka
> i ogolniak przez net, interaktywnie z nauczycielami, niech panstwo
> dofinansuje mlodym niepelnosprawnym kompa z oprzyrzadowaniem
> do telekonferencji i interfejsem dopasowanym do ich niepelnosprawnosci,
> jesli zachodzi taka potrzeba i niech z domu czy szpitala normalnie
uczestnicza
> w wymagajacych zajeciach z poziomu SP, gimnazjum i ogolniaka. wystarczylby
> jeden zespol nauczycieli wlasciwych dla kazdego poziomu nauczania.
> To by bardzo zwiekszylo ilosc osob, ktore pozniej nie wymagalyby
> od panstwa pomocy typu "ryba", a nie "wedka".

Na to też trzeba pieniędzy, prawda?
I nie tylko na te komputery, ale również na stworzenie platformy
e-learningowej, zatrudnienie i przeszkolenie nauczycieli, postawienie
stałego łącza itp.
Pomysł jest warty rozważenia, tylko że i tak na to potrzeba cały czas
pieniędzy z podatków, bo nie znajdzie się tylu sponsorów, żeby
to sfinansować.

Trzeba by było wydać kupę pieniędzy na 'dostosowanie interfejsu',
a więc np. produkcję odpowiednich manipulatorów dla osób
z problemami z poruszaniem się (np. paraliż od karku w dół).
W Polsce jakiś zespół naukowców i studentów (nie pamiętam jakiego
uniwersytetu) eksperymentalnie pracował nad systemem
pod konkretnego człowieka, który komunikował się z otoczeniem
przy pomocy mrugania powiek.

Pytanie: jakie są koszty takich badań? Jakie są koszty wytworzenia
takich urządzeń? Kto podejmie się produkcji, jeśli to nie państwo
będzie finansowało, a sami zainteresowani?


--
Koziorozec