> O zesz w morde, no to Pan Jenzynier ma problem. Bo ja np chodzilem do LO a
> moi kumple z osiedla do zawodowy na budowlance, oni pili, a ja siedzialem
> przy komputerze (no i pilem z nimi ale to juz inna historia;) oni pracuja
> fizycznie a ja przy biurku a jak przyjezdzam do domu to ide na osiedle do
> mojej starej zalogi i nie ma problemu. Tak jakbym nigdzie nie wyjezdzal -
> mamy wspolne tematy, mamy o czym gadac. A potem ide do kolesi po studiach
i
> (z tymi ktorzy nie chleja wlasnie) tez mam o czym pogadac. Malo tego,
> wszyscy znaja sie ze wszystkimi i nikt nie ma problemu. Cud musowo jakis
> normalnie.


Ja mniej wiecej mialem podobnie podobnie. Tyle ze wyjechalem z rodzinego
city, na studia poszedlem do Wroclawia, rodzice tez zmienili mieszkanie wiec
na ulice na ktorej sie wychowalem nie zagladalem od 10 lat i nie wiem, co
tam sie dzieje i nie wiem tez czy po 10 latach mialbym o czym z nimi
rozmawiac. Generalnie - nie mam problemow z porozumieniem niezaleznie od
wyksztalcenia. Zreszta - wyksztalcenie nie likwiduje zawisci czy zwyklego
primitywizmu. Wrecz przeciwnie. Prymityw mgr jest jeszcze gorszy niz
prymityw po zawodowce.

Problem jest wtedy, kiedy ty sie rozwijasz, a twoi znajomi z jakis powodow
nie. I spotyka Cie od nich albo co najgorsze od wlasnej rodziny czysta
bezinteresowna zawisc, zazdrosc i pogarda. Albo szufladkowanie, w rodzaju
"chcesz sie przeprowadzic do warszawy? czy jestes dostatecznie swietny aby
tu znalesc prace i pracowac?" czyli w domysle "czy nie za wysokie progi
panie kolego? przeciez stolyca nie jest dla byle kogo?"

pzdr

jacek