Użytkownik "Jotte" <t...@W...pl> napisał w wiadomości
news:cmrm4n$53b$1@news.dialog.net.pl...

> W takim razie:
> 4. Proszę, możemy spróbować wymienić informacje na ten temat, ja również
> chętnie dowiem się tego samego o tutejszych pracownikach, szefach, a
> także i Panu.

O wszystkich? To może być dośc skomplikowane. Choć nie sprzeczam się co do
samej zasady...

> W końcu kandydatowi przyjdzie (ewentualnie) spędzać min. 1/3 najbliższego
> okresu swojego życia wśród tych ludzi, współpracować z nimi, a związanie
> się z firmą to przede wszystkim fundamentalna sprawa ustalenia materialnej
> podstawy bytu swojego i rodziny. W trakcie rozpoznawania tego czasochłonną
> metodą gromadzenia doświadczeń można stracić znacznie lepszą okazję
> zatrudnienia. Tak więc kandydat ma co najmniej takie samo prawo dowiedzieć
> się, czy chce w tym zespole pracować.

No, ja uważam, że może. I nawet powinien.
Tylko zupełnie nie rozumiem, dlaczego po przejściu do pytań zadawanych przez
kandydata z reguły zapada cisza, ew. padają pytania o pieniądze. Ja tam
zawsze jako ubiegający się o pracę zadawałem rozmaite pytania, na które mi
odpowiadano lub nie. Jak nie odpowiadało, najczęściej dawałem sobie spokój.
Jako przyjmujący do pracy z utęsknieniem oczekiwałem na takie pytania.
Niestety, z reguły po pytaniu "Kiedy będzie pierwsza podwyżka?" nastepnych
pytań już nie było.

> Nigdy nie odbyłem (po żadnej stronie) rozmowy rekrutacyjnej w postaci
> często opisywanej na tej grupie, ale jedyną akceptowalną dla mnie jej
> formą jest uczciwa rozmowa równoprawnych partnerów w celu ustalenia
> obopólnie satysfakcjonujących warunków lub stwierdzenia niemożliwości
> ich zaistnienia.

Ale to chyba oczywiste, nieprawdaż? A raczej - każdy jest tak traktowany,
jak się szanuje. Mi na przykład zdarzyło się raz wyjść z takiej rozmowy,
kiedy przyjmujący mnie do pracy był, mówiąc delikatnie, nieuprzejmy. I nie
narzekam - bo nie wyobrażam sobie pracy z takim człowiekiem.
Oczywiście, jest jeszcze kwestia tego, że obecnie na rynku pracy przeciętny
człowiek jej poszukujący jest w dużo słabszej pozycji niż przeciętny
pracodawca. Ale i tak moim zdaniem opłaca się szanowac samego siebie. Choć
dystans też trzeba mieć i rozumieć drugą stronę.
A ja jakoś mam dziwne wrażenie, że Ciebie bym momentalnie zaklasyfikował
podczas rozmowy jako osobnika, który uważa, że pracodawca i pracownik stoją
po przeciwnych stronach barykady i trzeba pilnowac, żeby ten drugi się nie
przedarł ;>

Sigurd