> > Polski język jest "fonetyczny", bo jesteśmy narodem inteligentnym,
> Nie dostrzegam związku między "fonetycznością" języka, a "inteligencją"
> narodu.
Człowiek inteligentny stsuje reguły, i zając brzmienie słowa potrafi je
zapisać, choć spotyka się ze słowem pierwszy raz w życiu.

Czwiek nie inteligentny zapamiętuje całe słowa. Zapamiętuje "stół" i nie do
końca rozumie podział na literki "s-t-ó-ł".
Inteligentne dziecko pisze pisze powoli, ale samodzielnie.
Nie inteligentne będzie mieć szalone kłopoty z napisaniem nowego słowa.

> Język polski - pisany - nie jest językiem "fonetycznym": litery
> nie odpowiadają jednoznacznie głoskom i na odwrót. Ta niejednoznaczność
> nie jest zjawiskiem sporadycznym, jakimś tylko gdzieniegdzie się
> pojawiającym wyjątkiem od reguły: dotyczy 30-50% głosek/liter w
> statystycznym tekście.

> Zastąpienie "ch" przez "h", "rz" przez "ż" i "ó"
> przez "u" usunie tylko trzy krople z morza.
Ale te najbardziej kwaśne (3 krople) :).


> > Niech "c" zawsze znaczy "c", a nie raz "c" a raz dźwięk pusty. (w "ch")
> A co z literą "c", po której następuje zmiękczające "i"? "Ciastko"
> wymawiamy przecież "ćastko", "bocian" - "boćan". Dalej "c" nie będzie
> zawsze znaczyło "c".
"ć" i "ci" zwykle mają całkiem inną wymowę.
Inaczej wymuwisz ćma i cima (chioć nie ma takiego słowa "cima").
To słychać, choć usłyszenie tego wymaga pewnej wprawy, której nie mają małe
dzieci.
Podane przez ciebie przykłady są kolejnymi wyjątkami , jednak wyjątki te nie
sprawiają kłopotu, dlatego ich reforma nie jest pilna.

> > Zastąpmy również "rz" przez "ż", bo w ich brzmieniu nie ma różnicy.
> Co taka zamiana pomoże po spółgłoskach bezdźwięcznych, które występują
> wcale nie sporadycznie: "prz" wymawiamy przecież "psz" a nie "pż", "krz"
> - to w mowie "ksz" a nie kż"?
Nie przeczytałeś dokładnie mojej odpowiedzi, która w pierwszym akapicie, oprócz
zacytowania, zawiera pewne podsumowanie dyskusji,
z któej to wynika, że równie ważna była by reforma:
zamiana prz..... na psz......

> > Celem reformy nie jest na siłę dostosowania pisowni do wymowy.
> > Bowiem pisanie "czysto" fonetyczne jest niezwykle trudne.
>
> Jest niemożliwe. W żadnym języku. Narządy mowy to nie młoteczki maszyny
> do pisania. Nie uderzają zawsze tak samo w każdym kontekście. To raczej
> ręka z piórem, która w rękopisie różnie oddaje tę samą literę zależnie
> od tego, z jaką poprzednią i/lub następną literą się łączy.
Zgadzam się, i jest ku temu drugi powód:
Wygodnie jest gdy to samo słowo , przy różnych końcówkach wynikających z
odmiany, lub przy różnym sąsiedztwie słów będziemy pisać analogicznie , w
każdym z tych kontekstów.
Np.
Rózne sąsiedztwo wyrazu "z":
"z daleka" wymawiane " z " " daleka"
"z Krakowa" wymawiane " s Krakowa "

Rózna wymowa ze względu na odmianę:
"idealizm" i piszemy: "idealizmie"
choć wymawiamy "ideali ź mie"

Lecz nie jest to żaden powód , by następnym pokoleniom zatruwać przycie
przez "rz", "ch", czy "ó".
A jaka oszczędność paieru ? :)

> >> Po reformie ortografii zarządzającej pisownię fonetyczną,
> > Nie proponuję takiej reformy.
>
> Proponujesz drobne w istocie korekty, które może są główną zmorą
> piszących dyktanda,
Nie tylko dyktanda :(((.


> Co innego będzie stresowało "dyslektyków".
Skąd ta pewność ?



> > Czy oblanie kogoś na maturze za napisanie "żęsa" zamiast "rzęsa"
> > nie jest wykroczeniem narodu przeciw własnym dzieciom ?
> > Jaki to ma sens ?
>
> Napisze "żensa" zamiast "żęsa" i też obleje maturę.
NIe.
Bo wtedy za pierwszym razem (w moim cytacie) musiał by napisać: "żensa",
a on tak nie napisał.




--
Wysłano z serwisu OnetNiusy: http://niusy.onet.pl