Jakub Lisowski wrote:
>> Tak wiem są osoby, które utożsamiają dobrobyt z normalnością, ale...
>> pobudka, dobrobyt jest przywilejem nielicznych i wcale nie jest czymś
>
> Gratuluję mentalności niewolnika lub chłopa pańszczyźnianego: 'dobrobyt
> jest przywilejem', może praca również?

Mieszasz pojęcia, nie piszę o swoim światopoglądzie tylko o
rzeczywistości. Większość ludzi wegetuje, co nie przeszkadza Polakom
tonąć w wiecznych narzekaniach (najlepiej na władzę - takiego Żyda
współczesnej epoki).


> Trzeba było te 7 lat temu podjąć właściwe decyzje, a nie motto "Pójdę na
> marketing i zarządzanie, bo po tym dobrze płacą.".

Nie, to nie to. Studia dobre, specjalistyczne, praca dobra, w Polsce,
jestem bardzo zadowolony nie narzekam. Ale akurat w NZ nie potrzebują
ludzi o takiej specjalności. Nie wylewam łez z tego powodu - zwracam
tylko uwagę, że nie każdy może (nie wchodząc w związek małżeński ;).

> Zaraz, bo twoja logika się sypie.
> Skoro powszechność == normalność, to w takim razie w 88 roku było
> normalnie, i po kilku latach wielu osobom nie mogło zacząć byćnormalnie,
> bo im cały czas było.

Kolega nowy w dyskusjach? :)
W latach osiemdziesiątych normalne było to, że ludzie kradli z fabryk,
bo było to powszechne. Normalne było to, że człowiek nie mówił pewnych
rzeczy na głos, zwłaszcza w miejscach publicznych, bo było to powszechne.
Twoje pojęcie normalności jak wnioskuję to "tak, że jest mi dobrze"?
Jeśli przyjąć taką definicję, to i tak niewielkiemu procentowi ludzi na
Ziemi jest normalnie, większość żyje w (koszmarnej) "nienormalności".
(Ale Polacy i tak nie narzekają najgłośniej, znacznie lepsi w tym są
Francuzi)

> Do zachodniej Europy jeszcze daleeko, tylko ta odległosć jest w ludzkich
> mózgach, a nie portfelach.
> I ona się będzie zmniejszała latami, ale różne stare pierdziele żyjący
> mrzonkami robią wszystko, aby się nie zmniejszała, a powiększała.

Oni mnie nie interesują, ja robię swoje. Jeśli wszyscy będą tak robić,
pewnego dnia możemy mieć miłą niespodziankę. Jeśli będziemy się oglądać
na innych, nigdy nic z tego nie wyjdzie.