On 2005-01-10, Jotte <t...@W...pl> wrote:
> Sądzę, że upraszczasz, a powody są bardziej złożone
> Z drugiej strony sama podałaś na wstępie przykład obrazujący, że młode
> mężatki nie mają powodu ufać zatrudniającym.
> Jest tu więc pewien rodzaj równowagi. Należałoby sie zastanowić, kto
> pierwszy wkroczył na tę ścieżkę. To istotne.
"Pszeee paaaani, to oon zaaacząąął!"

> > Nie
> > bylam nigdy pracodawca (w znaczeniu ze to _moje_ pieniadze szły na
> > oplacanie czyichs pensji), ale mysle, ze bylabym mocno zła, gdybym sie
> > dowiedziala, ze zostalam tak perfidnie oklamana.
> Coś Ci się mocno myli. Na ogół to pracownik przeznacza (chcąc niechcąc)
> znaczną część wypracowanych przez siebie środków na opłacenie profitów
> zatrudniającego. Na swoją pensję, podatki, ZUS-y zarobił sam.
> Taka jest idea zatrudniania pracownika.
Na swoją pensję/podatki/ZUSy zarabia wtedy, kiedy pracuje, to oczywiste.
Kiedy jest na urlopie/zwolnieniu/whateverze nie pracuje, więc i nie zarabia.
A pensję dostaje. Takoż składki za niego są płacone. Ciekawe z czego?
Właściciel firmy ma własną drukarnię walorów?

Pozdrawiam
Czesiu
--
[...] ja też od czasu do czasu kupuję w knajpie małże tylko po to,
żeby jeszcze raz się przekonać, że nadal ich nie lubię ;)
/Wrota/