> Nie wiem tak do końca co o tym mysleć, ale faktem jest, że wszyscy ci
> których spotkałem w życiu i którzy uważali swoja pracę (dobrowolnie i
> świadomie wybraną) za główny element życia, byli ludzmi bardzo pogodnymi,
> zadowolonymi z siebie i patrzącymi optymistycznie w przyszłość.
> Nie da sie tego zupełnie powiedzieć o drugiej części znajomych, którzy od
> rana chodzą wkurzeni, że się dzień zaczął a w niedziele po telekspresie to
> juz coś na nerwy powinni brać.
> Widok tych drugich jakoś mi nie pasuje do obrazu osoby, która wie co jest
w
> życiu ważne i to robi z zadowoleniem.
>
Andrzej: Nie żyje się aby pracować, ale pracuje się aby żyć
Wazne żeby do tego praca cieszyła lub w ogóle była :(