> No wiesz - klamliwe plotki, oskarzenia za plecami, donosy...
> Walka o utrzymanie sie w pracy moze byc rownoznaczna z walką
> o przezycie - w musl zasady: nie pracujesz - nie jesz
> (bo nie masz za co).

Mam koleżankę, która pracuje w sądzie. Jest ona właśnie w ten sposób
traktowana przez stare baby, bo to zazdroszczą, że jest po studiach i boją
się chyba o swoje stołki.
Co drugi dzień wraca zapłakana z roboty. Mówi, że już nie może wytrzymać.
Stara się jak może, odwala robotę z innych, a dostaje tylko ciągle
upomnienia i dziwne insynuacje w stylu "Pani Aniu, pani wie, że ja wystawię
pani opinię, prawda?". Ja już nie raz jej mówiłem, aby udała się do sądu
pracy, bo tylko w ten sposób może coś zdziałać. Te stare baby chyba za cel
wybrały sobie, że spowodują, że wyleci z roboty.

> Normalnie - jak na wojnie. Rozpoznaj teren - zlokalizuj jednostki,
> ktore moga stanowic dla Ciebie zagrozenie (pracownikow lepszych
> lub bardziej agresywnych od Ciebie) a nastepnie probuj je eliminowac.
> Nie miej wyrzutow sumienia - pamietaj ze oni beda probowali zrobic
> to samo z toba.

Ja jeszcze studiuję, ale mam nadzieję, że w przyszłej pracy znajdę
przyjaciół, że będę mógł się z nimi spotykać przy browarku po robocie,
wspólne wyjazdy, itp. Jeśli sam postępujesz w ten sposób co napisałeś, to
współczuję Ci, bo pewnie jestś baaaaardzo nielubiany w firmie.

--
// Pozdrawiam lub nie - kto jak woli :)
// Witiia