Użytkownik "Maciek Sobczyk" <m...@d...dopPLer> napisał w wiadomości
news:djaavn$67t$1@inews.gazeta.pl...

> Ostatnio sam prawie nie ześwirowałem na prezentacji dot. komponentów
> wirtualnych, gdzie prelegent przeskakiwał na coraz to wyższe poziomy
> abstrakcji, a mnie za każdym razem wydawało się, że to już był ostatni
> poziom. Że już wiem do czego one służą. Że wiem jakie dają korzyści i z
> czym
> się to je. Notabene, po kilku takich móżdżeniach do dziś dokładnie nie
> wiem,
> o so w tym chosi.

Tak gadasz o tych kompotentach, ze sobie pogooglalam. Z tego co rozumiem, to
chodzi o klocki, ktore mozna wykorzystac w zupelnie roznych aplikacjach i
przyrzadach. Jezyki programowania maja swoje biblioteki procedur i normalny
programista nie pisze od podstaw, tylko sklada z wiekszych "klockow", a
tutaj mamy to samo, tylko przeniesione z programowania na komponent, ktory
mozna wlozyc i do komorki, i do aparatu do mierzenia cisnienia, i do pralki
i przy odrobinie dopasowania (lub nawet nie) bedzie w kazdym z nich pelnil
inna role. Przykladem staroswieckim jest CPU :). Po to, zeby przyspieszyc
projektowanie i skladanie i zmaksymalizowac korzystanie z juz
zaprojektowanych i przetestowanych skladnikow, zamiast je skladac, robi sie
coraz bardziej ruchome klocki o coraz szerszym polu potencjalnego
zastosowania, az do np. listy bramek logicznych wraz z polaczeniami. Czy ja
zle zrozumialam to z kilku artykulow z amerykanskiej prasy IT, czy jestem
nienormalna jako ktos, komu wydaje sie, ze poziom abstrakcji nie jest tu
wcale zawrotnie wysoki?

I.