Any User wrote:

>>
>> w przypadku np. stewardess, recepcjonistek, hostess itp szczesliwa
>> mina w pracy to jedno z podstawowych wymagan.
>
>
> A w przypadku restauracji sieciowej? No pomyśl - wchodzisz do McDonalda
> i widzisz nie zapieprzających pracowników, ale szczęśliwych pracowników.
> Czy nie czujesz się jakoś nieswojo?
>

Jeden z moich szokow kulturowych po przeprowadzce tutaj (=NZ) to
zadowolenie "niskiego szczebla" pracownikow i ich autentyczna energia do
pozytywnej pogawedki - pracownicy supermarketu, poczty itp. Jest to
oczywiscie tez roznica kulturowa, ale spotykanie sie we wszelkich
trywialnych sytuacjach z zadowolonymi ludzmi czyni wielka roznice w
jakosci zycia w tym nieuchwytnym, niematerialnym sensie. Nie zdawalam
sobie z tego sprawy, dopoki nie zobaczylam, uswiadomilam tez sobie, jak
niesamowicie przybici byli ich polscy odpowiednicy. Tak, na poczatku
czulam sie nieswojo, bo taka jest naturalna reakcja na cos innego, ale
potem czlowiekowi zaczyna sie to podobac.

Zastanawiam sie jednak, ile w tym uniwersalnej zasady "plac dobrze", a
ile roznicy kulturowej. Polacy sa niezwykle smutni, posepni i
przygnebieni nawet, gdy sie im dobrze wiedzie - w porownaniu do panstw o
kulturze "be happy" i tu nie chodzi o sam poziom materialny. Kolezanka,
ktora pojechala do Indii, byla zaszokowana tym, jak bardzo ludzie sa tam
zyczliwi i zadowoleni bedac jednoczesnie, z polskiego punktu widzenia,
rozpaczliwie biedni i bez perspektyw.

I.
--
http://nz.pasnik.pl - Nowa Zelandia
http://blog.pasnik.pl