>>
>
> 1.A co jeśli ktoś pracuje z pasją, chce się w pracy realizować ale
> zarazem oczekuje ponadprzeciętnego wynagrodzenia stosownie do
> zaangażowania i kwalifikacji?
>
> Odnoszę wrażenie, że dla ciebie "pracujący z pasją" to w domyśle frajer,
> któremu można płacić powiedzmy na poziomie średniej, bo możliwość
> realizacji pasji zastępuje mu część wynagrodzenia,
> a chłodny profesjonalista pracujący równie efektywnie oczekiwał by za
> ponadprzeciętną pracę więcej niż przeciętnej pensji.

Bardzo mylne wrażenie. Każdy pracodawca płaci tyle, na ile go stać. Nie
płacimy ekstremalnie dużo, ale nie widzę w tym niczego specjalnego. Mało
kto tak robi i mało kogo na to stać. Szczerze mówiąc ma to też bardzo
rzadko sens. W zawodach twórczych jest absolutnie konieczne posiadanie
pasji - zamiłowania do tego, co się robi. Nie ma czegoś takiego, jak
chłodny profesjonalizm w tym względzie. To jest złudzenie. Są ludzie
lepsi i gorsi, bardziej lub mniej zainteresowani tym, co robią,
niektórzy są nawet bardzo dobrzy i pełni zapału, ale każdy wybitniejszy
człowiek z reguły jest trudny w jakimś punkcie i ma swoje słabości. I
każdy może szukać lepszego zajęcia. Jeśli oczekuje ponadprzeciętnego
wynagrodzenia to musi szukać pracodawcy, który mu je zaoferuje. Z samej
nazwy wynika już, że osiągnięcie takiego zarobku jest trudne, bo tylko
niektórzy go dostają (inaczej nie byłoby to ponadprzeciętne wynagrodzenie).

Nie ma czegoś takiego, jak "zastępowanie pasją części wynagrodzenia". To
jakieś pokrętne spojrzenie na Świat. Każdy człowiek szuka pracy, która
mu odpowiada. Jeśli ma jakąś pasję, to szuka możliwości jej realizacji.
I oczywiście wszyscy cieszyliby się, gdyby mogli zarabiać dużo i
realizować swoje pasje. W życiu niestety nie zawsze jest tak pięknie. I
dlatego każdy musi dokonać jakiegoś wyboru. Nie wiem, gdzie tu miejsce
na frajerstwo.


>
> 2. Gdy idzie o młodych ludzi oczekujących > niż twoje 2-4 tys. to
> zorientuj się, ile ci ludzie dostają gdzie indziej np. w Krakowie w
> różnych sabrach, motorolach, UBS-ach
> Mam na myśli absolwentów porządnych państwowych uczelni, których
> pracodawcy cenią, mimo iż nie umieją zaciskać skrętki, pracować w
> warsztacie mechanicznym itp.

Każdy ma prawo szukać pracy tam, gdzie mu to odpowiada. Duże zachodnie
firmy płacą czasem więcej, mają też swoje wymagania. Nie każdego
przyjmują i mają zupełnie inny tryb pracy. Każdy pracodawca ma prawo
dobierać sobie ludzi, którzy pasują do jego celów i wyobrażeń, a
pracownicy powinni szukać takich firm, w których praca im odpowiada.

Wspomniane 2-4 tys. to są oczekiwania ludzi po studiach i z małym
doświadczeniem (do 3 lat pracy). Nie są to zarobki oferowane przez nas
wszystkim. Nie mam problemu z konkurencją ze strony dużych firm. Mam
wrażenie, że one potrzebują innego typu ludzi. Dobrze znam takie firmy i
ludzi w nich pracujących. W końcu większość projektów robimy dla dużych
firm zagranicznych.

Ale przyznam, że mam bardzo złe doświadczenia z ludźmi, których głównym
celem są maksymalne zarobki. Trochę doświadczenia życiowego zebrałem i
nauczyło mnie ono, że w przypadku ludzi, dla których głównym motywem
działań jest pieniądz należy bardzo uważać. To dotyczy nie tylko
pracowników.

Idea "chłodnego profesjonalisty" oglądającego się tylko na pieniądze
jest z mojego punktu widzenia śmieszna. Nie ma czegoś takiego. Poznałem
bardzo wielu ludzi, kiepskich i bardzo dobrych fachowców, genialnych
twórców, naprawdę niezłych specjalistów i powiem tylko tyle: Takie
podejście do życia bardzo szybko kończy się źle. Ludzie z doświadczeniem
życiowym - nawet ci bardzo pokręceni - nigdy nie oceniają pracy, której
się podejmują tylko na podstawie zarobków. I tylko wyjątkowo uznani
fachowcy mogą często stawiać żądania. I to z reguły tylko wtedy, kiedy
akurat jest koniunktura na to, co robią.

Ta idea to jest coś spotykanego wśród napalonych młodzieńców polskich,
którzy wyobrażają sobie, że jak skończyli jakieś studia i trochę
popracowali to już powinni być "noszeni na rękach". Tylko niestety
doświadczenie życiowe nie potwierdza ich wyobrażeń. Ale każdemu
oczywiście chętnie życzę wielu sukcesów i ponadprzeciętnych zarobków. I
to takich, które będą trwały przez długi czas. I oczywiście mało stresu
w pracy.

W. Bicz