winetu wrote:

> Uzytkownik "Immona" <c...@n...gmailu> napisal w wiadomosci
> news:elbjoc$9ds$1@inews.gazeta.pl...
>
>
>>Szukajac sprzedawcy do sklepu muzycznego, zatrudnisz kogos, kto powie,
>>ze chce pracowac dla kasy czy kogos, kto powie, ze uwielbia muzyke i
>>gadanie o niej, a potem tak pogada na ten temat, ze bedzie jasne, ze ja
>>naprawde uwielbia? :)
>>
>
> Chdzilo mi konkretnie o to, duzy procent ludzi jest przyjmowanych do pracy
> bo doskonale "sciemniaja" a Ci ktorzy powiedza prawde sa dyskwalifikowani.
> Smiem twierdzic, ze wiekszosc ludzi zmienia prace dla kasy i z powodu jakis
> "zakwasow" w biezacej firmie ale jezeli powiedza prawde na rozmowie to tej
> pracy nie dostana.
>

Sadze, ze mamy inna wizje sytuacji. W watku wiele osob wypowiada sie
tak, jakby miedzy rekruterem a rekrutowanym trwala walka polegajaca na
wzajemnym przechytrzeniu sie i jakby rekruter byl przeszkoda na drodze
do pracy, natomiast kandydat byl desperatem gotowym wszystko sklamac i
wszystko zrobic dla otrzymania jakiejkolwiek pracy, nawet takiej, do
ktorej sie kompletnie nie nadaje i niewazne, ze bedzie w niej potem
cierpial lub wyleci.

Natomiast kiedy czlowiek aplikuje na stanowisko, ktore jest jego
"autentycznym zyciowym powolaniem", to wiele "glupawych pytan" z rozmowy
kwalifikacyjnej staje sie nagle sensownych i latwych do odpowiedzi bez
sciemniania i bez naruszania wlasnej prywatnosci.

Caly rytual kwalifikacyjny zostal opracowany w krajach, gdzie
znalezienie jakiejkolwiek pracy, za ktora mozna sie utrzymac, nie jest
zadnym problemem. Jak praca jest latwo dostepna, to zaczynasz sie
zastanawiac, ktora ci sie bardziej podoba, w ktorej czulbys sie lepiej i
dlaczego i zglaszasz sie na dane stanowisko z innego powodu niz kasa, bo
wystarczajaca na zycie kase dostaniesz na kazdym z wielu dostepnych ci
stanowisk. Poszukiwanym dobrem staje sie samo konkretne stanowisko ze
wzgledu na jego rozne cechy, a nie praca jako taka.

I.
--
http://nz.pasnik.pl
mieszkam w Nowej Zelandii :) ::: GG: 7370533