n...@p...ninka.net (Nina M. Miller) napisał(a):

> Flyer <f...@p...gazeta.pl> writes:
>
> > Lia napisał:
> >
> > > Sprawdzają Twoją motywację,
> > > lepiej zatrudnic kogos kto nie zrezygnuje po tygodniu, bo go nogi od
stania
> > > bolą.
> >
> > Wiesz na czym polega problem - jedna [słownie jedna] rozmowa
> > kwalifikacyjna w życiu kandydata powoduje, że już na każdej następnej
> > będzie równie wiarygodny, niezależnie od jego chęci i niechęci do pracy.
>
> naprawde?
>
> oczywiscie, jesli potrafi znakomicie klamac a potem ma cos na pokrycie
> tych klamstw w pracy...
>
> z moich doswiadczen jako prowadzacego interview wynika jednak cos
> dokladnie przeciwnego.
>
> osob, ktore udatnie sa w stanie _udawac_ uczciwosc, zapal do pracy i
> solidna motywacje jest baaardzo niewielu.
>
> ogromna wiekszosc wyklada sie juz na merytorycznym odpytywaniu z
> kwalifikacji, na zadawaniu szczegolowych pytan, a jak juz przychodzi
> do pytan na myslenie i tzw. problemowych to juz w ogole makabra.

Przecież do takiej roboty jak opisana w początkowym poście nikt na swiecie
nie przeprowadza tego typu rozmowy kwalifikacyjknej - wywiesza się w oknie
kina czy lodziarni kartkę - "Szukam pracownika", rozmawia z kolejnymi
osobami które się zgłoszą, przeprowadza jakieś prosty test - na przykład czy
umie obsługiwa kasę i pierwszej, która się nadaje od razu się proponuje
robotę. Kartkę się zdejmuje i po rekrutacji. Stąd jest to słynne "Don't
call us, we call you' - bo skoro nie zaproponowano ci od razu, to znaczy, że
sie nie nadajesz. Taki facet (właścicieł kina czy pizzeri) w ciągu pięciu
minut rozmowy lepiej oceni takiego kandydata niż magister lub doktor od HR.


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/