On Fri, 22 Apr 2011 20:09:52 +0200,
Songo <s...@p...onet.pl> wrote:

>> kreowaniu swojej przyszlosci i zacznij zmieniac
>> swoje zycie wdrazajac zasady, ktore doprowadza do stanu oczekiwanego.
>>
> Odpowiedz czy jak wszyscy wykażą się kreatywnością to zniknie bezrobocie?

To zależy od tego, jak rozumiesz bezrobocie. Jeśli jako stan
pełnego zatrudnienie, to zaraz musisz sprecyzować z jaką płacą
minimalną. I zaraz dojdziemy do pytania, na co wystarcza ta płaca
mninimalna.

Dla mnie samo pojęcie bezrobocia jest trochę niewłaściwe. Zakłada
ono, że istnieje grupa kapitalistów i rzesza robotników
(bez-)robo-(cie/tnik). Tymczasem mamy XXI wiek i era wielkich
zakładów przemysłowych przeżywa swój zmierzch. Większość zajęć da
się sprowadzić do działań jednoosobowych bądź małych grupek.

Dosyć klarowne jest kryterium: jeśli warsztat pracy nie może być
stworzony przez wykorzystującego ten warsztat, to musi być
pracodawca, który ten warsztat stworzy. Pracownik fabryki
samochodów sam sobie tej fabryki nie postawi.

Ale drugą skrajnością jest np. sprzątaczka, która nie potrzebuje
nikogo aby mieć kubeł i ścierkę, aby tym ,,wyposażeniem''
zarabiać na swoje utrzymanie. Po co więc miałaby by przez kogoś
zatrudniana? (Odpowiedź wszyscy znamy, ale chwilowo to pominę.)

Według mnie właściwsze byłoby pytanie: czy dojdziemy do stanu,
kiedy każdy będzie mógł się utrzymać z własnej pracy?

Zanim się z tym zmierzymy, trzeba wrócić do ważnych pytań.

> Bo dla mnie ludzie dzielą się [..] a wszyscy chcą jeść.
> Kraje zachodnie socjalistyczne i kapitalistyczne pomimo braku kontaktu z
> wojnami i komunizmem nie potrafiły zlikwidować biedy

Jeśli biedę rozumiesz jako głód, to takie stwierdzenie nie jest
prawdą. Moi dziadkowie znali z własnego doświadczenia pojęcie
przednówek, moi rodzice już tylko z opowiadań a mój syn nie
bardzo wie o co chodzi. Nikt w krajach rozwiniętych nie doświadcza
prawdziego głodu. Z dwoma wyjątkami. Pierwszy: lodówka pełna ale
nie ma w niej tego co lubię, więc nie ma nic do zjedzenia -
jestem głodny. Druga: dotyczy w większości pań, które w imię
zasady ,,cierp i bądź piękna'', doświadczają prawdziwego a nie
udawanego głodu.

Zwróć uwagę, że społeczeństwo żywi wszystkich mieszkających na
ulicy. I zaspokojenie ich potrzeb na poziomie minimum
biologicznego nie sprawia żadnych problemów, to są marginalne
koszta.

> i ubóstwa

Kiedy zaczynamy mówic o likwidacji ubóstwa, (załóżmy że
rozumianego jako życie poniżej standardu) to rozróżnie ubóstwa
jest czysto subiektywne. Jestem ubogi bo nie mam tego, co wszyscy
inni. Jestem ubogi bo mam gorszy samochód. Jestem ubogi, bo nie
mam willi z basenem? Walka z tak rozumianym ubóstwem to pogoń za
horyzontem. Nigdy nikomu się nie uda. A przy okazji wyrządza
więcej szkody niż pożytku, przecież to tylko inna odmiana
urawniłowki.


> ani wykreować
> takiego
> człowieka który by nie dał się zdołować.

Wybacz ale tu zupełnie zbłądziłeś. Kreowanie człowieka to nie
jest zadanie dla państwa, ustroju czy społeczeństwa. Każda próba
kreowania, czy też poprawiania, człowieka kończyła się masową
eksterminacją tych, którzy do ideału nie pasowali.

Ludzie są jacy są, ze wszystkimi jasnymi i ciemnymi stronami.
To, co można zrobić, to starać się wykorzystać te dobre i złe
cechy na pożytek społeczeństwa. To się w większym czy mniejszym
stopniu udaje ale to inna bajka.....


Pozdrawiam

AMX

--
adres w rot13
Nyrxfnaqre Znghfmnx r...@b...cy