i własnie twój opis sytucji pokazuje jak bardzo skomplikowany jest ten
problem, ze nie wystarczy rzucić zdanie (dowolne) na ulicy i juz się
"samo naprawi".
proste rozumowanie w bardzo wielu przypadkach : nie mam co jesc, biore z
wystawy sklepowej bo jestem glodny.
i teraz pytanie - co zrobić żeby to zjawisko zminimalizować? oczywiście
że są akcje - i słusznie - propagujące tzw "normalny tryb zycia". Chwała
ludziom którzy coś robią.
Zwłaszcza jak jest to praca długa, żmudna (niemalże syzyfowa) praca z
żadnym (na ogół) zarobkiem