Jackare, dzięki wielkie za ten wywód, aż sobie wydrukowałem i będę
do tego wracać w chwilach zwątpienia.

Wydaje mi się, że problem mam sam ze sobą: jak gadam z kumplem,
sam czuję się spięty, jak gadam z nowymi pracownikami, bez problemu
wydaję im polecenia, słucham, doradzam, prowadzę konwersację bez
spinania. To pewnie też kwestia mojej niskiej samooceny: chciałbym
po prostu, aby ze mnie wszyscy, łącznie z kumplem byli zadowoleni,
żeby mówili, że jestem dobrym szefem. Chyba za bardzo tego wymagam
od siebie i stąd te niezadowolenie z kierowania kumplem.
Tu jeszcze jedna kwestia: gdy otrzymuję emaila lub telefon z nowym
zadaniem, rozmyślam długo w myślach, zanim np. przekażę je kumplowi,
analizuję jak to powiedzieć, czy zacząć od "słuchaj, zrób proszę..."
albo może "jest do zrobienia kolejna rzecz:...".. i dopiero po kilku
minutach mówię, co jest grane.

Ostatnio przytłacza mnie też ogrom obowiązków.. operacyjnych. Niestety,
ale w zespole mam tylko trzech pracowników ( w tym kumpla) i niekiedy
aż mi żal dawać im nowe zadanie, jak widze że jeszcze nie skończyli
kilku rzeczy, więc biorę się za to sam (a wiem że prezestostwo nie zatrudni
kolejnej osoby do mojego działu - wiem, bo nie raz prosiłem). Tzn. łatwiej
mi zlecać kolejne zadania tym świeżynkom, gorzej z kumplem, który
po prostu samą miną daje mi do zrozumienia, żebym wyluzował, bo i tak
nie zrobi tego prędzej, jak nie skończy pozostałych rozpoczętych
rzeczy. A potem mi się dostaje po dupie od prezesostwa, bo było to
do zrobienia i tamto, a wykonaliśmy tylko 50% planu.