> W pracy obowiązują takie same zasady kultury osobistej jak wszędzie. Jak
> kobieta wchodzi do twojego pokoju, to wcale nie jest głupie wstać na jej
> widok. Naucz się trochę kultury osobistej, to dobrze na tym wyjdziesz.
Nie wiem kto te zasdady ustalil ale ja ich nie uznaje. Dalczego mial bym
wstawac na widok kobiety. Ja dziele ludzi na moadry i glipich, na dobrych i
zlych, a nie ma koibiet i meszczyzn, na bialych i czarnych, malych i duzych
> Okazywanie komuś lekceważenia (tak jak ty to robisz), a zwłaszcza kadrze
> kierowniczej to kiepski pomysł. Kariery nie zrobisz.
To ze siedzie podczas rozmowy nie jest okazywaniem lekcewazenia, bo czy ona
wstaje na moj widok? raczej nie.
> Osobiście nie wyobrażam sobie, żeby kobieta (obojętnie, czy członek
zarządu
> czy sprzątaczka) mówiła do mnie stojąc, a ja żebym siedział.
a co to XIX wiek?
> Są podręczniki do tego. Czasami warto zobaczyć, że istnieje jakiś świat
poza
> monitorem komputera.
>
> Poza tym polecam słówka: "poproszę", "przepraszam" - bardzo się przydają w
> takich sytuacjach.
akurat te slowa uzywam
> Natomiast twoja postawa - mówią coś do mnie, a ja mam to w nosie, bo nie
> zależy mi na tej robocie --- SŁÓW MI BRAKUJE.
Ktos przychodzi to pomieszczenia gdzie pracuje i krzyczy na mnie, jak mam
sie zachowac w takiej systacji. Ja chyba nigdy w zyciu na nikogo nie
podnioslem glosu(taki juz jestem:)). no moze kilka razy na brata. Jestem
wolnym czlowiekem i moge sie zachowywac/mysliec i mowic co chce o ile to nie
rani inych, tak mysle.