> Podobnie jak Bolivar (Bartek) jestem dyslektykiem, tyle że w czasie gdy
> chodziłem do szkół w ogóle nie wydawano zaświadczeń. Proponowany przez
> ciebie sposób jest równie sensowny jak namawianie niedosłyszącego żeby się
> postarał po prostu uważnie słuchać. Problem dyslektyka polega -
> upraszczając - na tym, że nawet jak nauczy się na pamięć całego słownika
> tak, że rano po przebudzeniu prawidłowo odpowie na pytanie "Żaba przez "ż"
> czy "rz""?(takie metody stosował mój śp Tata) , to i tak pisząc
> wypracowanie, napisze np "ktury" i nie rzuci mu się to w oczy nawet przy
> dziesięciokrotnym czytaniu.
>
> To bywa krepujące, a czasami wręcz upokarzające.
>
> Dlatego przez cały czas mojej edukacji, na wsztkich egzaminach
> pisemnych -w tym maturze -po prostu musiałem być szybki: najpierw pisałem
> tekst, a potem czytałem każdy wyraz osobno.
>
> Niestety jest też prawdą, że obecnie większość osób z "papierami na
> dysleksję" to osoby które nie maja tej dolegliwości .

Masz racje, niestety wiekszosc "dys" po prostu kombinuje.

Ja np. jestem osoba, ktora sporo czyta, zna zasady ortografi i nic to nie
daje. W sytuacjach stresowych popelniam bledy ortograficzne. Jezeli pisze na
luzie nie ma problemu, wszystko idzie dobrze. Coz kazdy jakos musi
odreagowac stres: pali papierosa, obgryza paznokcie, a ja popelniam bledy...
czasem tak bywa, a ja na to nie mialem wplywu.