>>>>>>> Nikt nie czuł sie zagrożony - każdy był potrzebny - pozatym każdy
>>>>>>> był
>>>>>>> fachowcem (a tych sie firma nie pozbywa).
>>>> Z moich doświadczeń, jeżeli jesteś "w stadzie fighterów", to najwięcej
>>>> energii poświęcasz na kontrolowanie sytuacji, aby nikt się nie wybił
>>>> wyżej
>>>> od Ciebie i aby się nie okazało, że Twoja praca już nie jest potrzebna.
>>>> Zaobserwowałem to już w kilku firmach i wszędzie jest ten sam motyw.
>>>
>>> Jakieś durne te firmy były. Po co sobie zabierać pracę, skoro jest jej
>>> wystarczająco dla wszystkich?
>>> A jak się okaże niepotrzebna, to się pójdzie gdzieś indziej samemu, albo
>>> zostanie skierowanym do innych zadań przez szefa.
>>
>> Chyba, że się wcale nie chce iść gdzieś indziej, bo bieżąca praca jest
>> dla
>> nas wygodniejsza. Widzę, że nie znasz realiów panujących w polskich
>> firmach
>> (i to nie tych mitycznych, gdzie płacą po kilka tysięcy na łebka)...
>
> Pisz mi więcej, czego nie znam.
> Napisz mi może o tym, ze nie dzwonią mi z propozycjami pracy i opisz,
> jakiej wypłaty ja nie dostaję, bo masakrycznie dużo wiesz o tym, czego
> ja nie robię, nie wiem i nie zarabiam.

Jeśli Twoje wypowiedzi z innych wątków pomyliłem z wypowiedziami innych osób
z tej grupy, to przepraszam. Ale, o ile pamiętam, to bardzo Cię dziwiło, jak
np. programista może zarabiać 1000 brutto. Jeśli nie Ciebie, to jeszcze raz
przepraszam.

Jeśli zaś Ciebie, to uwierz mi: w zespołach ludzi w miarę inteligentnych,
tworzą się takie układy i patologie, że się w pale nie mieści. Dlatego
właśnie ciekawiło mnie, jak sobie z tym poradził użytkownik Kantor, gdyż
chciałbym jego ew. rady wykorzystać również u siebie - niestety zaczął mnie
ignorować, więc chyba się nie dowiem...