> A dlaczego nie do zastosowania w praktyce?
> Bo używasz tylko jednej zmiennej objaśniającej wielkość sprzedaży - cenę.
> Czyli budujesz krzywą popytu dla danego niezmienianego produktu w danym
> miejscu, w danej chwili, przy danej pogodzie, przy danych klientach, w danym
> otoczeniu... itp.
> A tych parametrów jest mnóstwo - Ty uwzględniłeś tylko jeden z nich - cenę.
> Ona różni się od innych parametrów tylko tym, ze jest łatwo sterowalna. Ale
> tak samo wpływa na wielkość sprzedaży.

Dołaczając się do odpowiedzi powtórzę, co napisałem poprzednio.
Ustalenie ceny było możliwe, natomiast jak zareaguje popyt, tego nie
wiadomo. Założenie, że przy małym wzroście ceny nastąpi mały i adekwatny
spadek popytu jest teoretycznym uproszczeniem. Może być np. tak, że dane
dobro jest bardzo wrażliwe na wszelkie zmiany ceny, np. wódka, a cena
opakowania jednostkowego jest powszechnie znana. Ogólnokrajowy,
niewielki nawet wzrost cen w warunkach komunistycznych mógł doprowadzić
do niekontrolowanego wzrostu popytu, ponieważ ludzie bali się, że władza
manipuluje cenami, gorzały zabraknie i należy kupować na zapas.
Podobnie założenie, że władza bała się odwższać ceny jest przypisywaniem
jej cech racjonalnych, które nie miały miejsca. takie zachowania miały
miejsce co najwyżej w schyłkowym okresie. Władza zakładała, że inflacja
nie występuje, rola pieniądza była ograniczona, a prawo popytu i podaży
działało w oparciu o inne dane wyjściowe. Stosowanie analogii i pojęć z
gospodarki kapitalistycznej nie jest uprawnione.
Przypisywanie odpowiedzialności społeczeństwu, które uniemożliwiało
władzy ustalenie "właściwych" cen i czynienie dobrze jest odwracaniem
kota ogonem. Obywatele nie wywierali na włądzę żadnej presji, mieli do
powiedzenia tyle, co Żyd na gestapo. Jeżeli pretekstem do buntu były
podwyżki cen, to jedynie dlatego, że nic innego władza dać nie mogła i
nie chciała niż "stabilne ceny". Irracjonalny lęk przed społeczeństwem
powodowany był nie jego presją na niskie ceny, tylko faktem, że władza
nie miała mandatu, bo nie pochodziła z wyboru i miałą świadomość, że
opiera się jedynie na bagnetach i serwilistycznej, sprostytuowanej
grupie aparatu partyjnego.

Pzdr: Dogbert