Użytkownik Artur Lato <a...@p...onet.pl> w wiadomości do grup
dyskusyjnych napisał:atpcta$nov$...@n...onet.pl...

> Np. gdyby w PRL-u produkowano tylko 10 maluchów rocznie,
> to też można by je sprzedawać bez żadnych talonów, po cenie
> równowagi wyznaczonej na zasadzie prób i błędów,
> chociaż może cena ta przekroczyłaby cenę willi na Saskiej
> Kępie w W-wie, a kupującymi byliby najwięksi snobi chcący
> pokazać, że ich na to stać.

To nie jest określanie ceny równowagi, ale co najwyżej określanie krzywej
popytu.
A do tego jest to określenie krzywej popytu bardzo podręcznikowe - nie
mające zastosowania w życiu.
Czysty podręcznikowy przykład krzywej popytu.
A dlaczego nie do zastosowania w praktyce?
Bo używasz tylko jednej zmiennej objaśniającej wielkość sprzedaży - cenę.
Czyli budujesz krzywą popytu dla danego niezmienianego produktu w danym
miejscu, w danej chwili, przy danej pogodzie, przy danych klientach, w danym
otoczeniu... itp.
A tych parametrów jest mnóstwo - Ty uwzględniłeś tylko jeden z nich - cenę.
Ona różni się od innych parametrów tylko tym, ze jest łatwo sterowalna. Ale
tak samo wpływa na wielkość sprzedaży.

Tak więc gdybyś chciał zbudować krzywą popytu dającą rzeczywisty obraz
potrzeb klienta - to musiał byś uwzględnić miliony parametrów, których ani
nie jesteś w stanie zmieniać, ani nie jesteś w stanie nawet określić.

No a po drugie - sama krzywa popytu to za mało - jest jeszcze krzywa podaży.
Dopiero wtedy możesz mówić o cenie równowagi.

Rafał