Adam F. <p...@s...com> napisał(a):

> "Marek Barbaszynski" <m...@i...com.pl> wrote in message
> news:afsar3$pbv$1@news.onet.pl...
> > "wm" <w...@p...onet.pl> wrote in message
> > news:afs9l8$i73$1@news.tpi.pl...
> > > A mi sie wydaje, że ludzie po studiach informatycznych (na poważnych
> > > uczelniach), mają kompleksy.
> >
> > Jak to mówią: masz rację, _wydaje_ Ci się.

Zawsze wydawało mi się, że wyższość studiów polega na tym, że dają
człowiekowi trochę szerszą orientację w temacie. Problem z czystymi
praktykami i samoukami polega na tym, że znają się dobrze na tym, na czym się
znają i wszystko problemy próbują rozwiązać za pomocą narzędzi, z którymi
czują się pewnie.

Studia, gdzie człowiek musi posłuchać wykładów na różne tematy, czytać różne
książki, nabywać wiedzy o różnorodnych systemach, komputerach, bazach danych,
narzędziach informatycznych itp itd, dają jakąś szerszą orientację.

Tymczasem obserwuję, że studia jednak ewoluują w stronę praktycznych
rozwiązań. Jest to moim zdaniem wada, wbrem temu co porusza się na tym wątku.
W efekcie studia stają się jakąś "wyższą akademią programowania" - tylko po
co.

Miałem okazję obserwować absolwentów i to nawet po renomowanych
uniwersytetach. Zawsze sobie wyobrażałem, że człowiek po studiach ma głowę
pełną najnowszych technologii i tylko marzy o tym, aby je wdrożyć w praktyce.
Tymczasem przerażało mnie wąskie patrzenie tych ludzi. Kilka lat temu na
uczelniach uczono Novela, więc najlepszy na świecie jest Novel, linuks ? - co
to jest. Teraz w modzie jest linuks, więc najlepszy na świecie jest linuks,
windows jest do d.... Najlepsza na świecie baza danych to SQL i to akurat
ten, którego uczono na uczelni. Wszystkie inne bazy danych są be. Ponieważ
pokończyli jakieś renomowane szkoły, więc mają rację i już.


>
> Sądzę jednak, że przedmówca ma rację... nie w tak ogólnym ujęciu co prawda,
> faktem jednak jest, że wiele osób po studiach informatycznych ma kompleksy,
> i to poważne. Nawet w tej dyskusji, którą obserwuję z coraz większym
> rozbawieniem (wątek powracający jak bumerang i zawsze przebiegający w
> podobny sposób), u kilku dyskutantów widać wyłażące uszami kompleksy. O
> człowieku świadczy praca i konkretne osiągnięcia, a nie tytuł, którego
> używa.

Problem polega na tym, że pojawiła się ogromna liczba różnych uczelni o
profilu informatycznym. Poziom tych uczelni jest różny, lub zbyt krótko
istnieją, aby wyrobić sobie jakąś renomę. Pracodawcy, o ile wiem, zaczynają
jednak zwracać uwagę nie tylko na sam dyplom, ale także na to, kto go wydał.

> batalię o pietruszkę... Co z tego, że amator tytułuje sam siebie
> informatykiem ? (btw, tytuł informatyk kojarzy mi się raczej z człowiekiem
> od wszystkiego, czyli od niczego - teraz są potrzebni specjaliści) Jeśli to
> mu poprawia samopoczucie, to niech się tytułuje. Nie ma to żadnego wpływu na
> jego umiejętności, które nawiasem mówiąc nierzadko są znacznie większe niż
> tak zwanych profesjonalistów... jak ktoś już zwrócił uwagę w ty wątku, na

Dodatkowy problem jest związany z terminologią. Określenie "informatyk"
najczęściej dotyczy osób, które w firmach zajmują się infrastrukturą
informatyczną: sieciami, komputerami, drukarkami itp. itd. Do tego nie
potrzeba studiów, wystarczy praktyka i cierpliwość związana z użeraniem się z
niedouczonymi użytkownikami i drukarkami, które nie chcą drukować, a powinny.

Szersze znaczenie dotyczy osób, które posiadają ogólną wiedzę na temat
informatyki, czyli całej sfery związanej z komputerami i ich zastosowaniami.

Mam wrażenie, że we wszelkich dyskusjach te dwa znaczenia się przeplatają i
dlatego trudno jest znaleźć jakiś wspólny język. Jedni mowią o jednym, drudzy
odpowiadają o drugim.




--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/