Irving Washington wrote:

> Zasady, które opisałaś nie są przestarzałe, podobnie jak w języku
> polskim wciąż poprawną formą jest "poszedłem" a nie "poszłem".
> Natomiast istotnym zmianom podlegają zasady korespondencji e-mailowej.
> "Witam" i "pozdrawiam" są to zwroty używane w korespondencji e-mailowej
> na co dzień. Więc imo dopuszczalne jest ich stosowanie. Owszem, ktoś
> (jak owa asystentka) może się obrazić, więc proponuję zamiast "witam"
> zastosować "dzień dobry". Ale żeby "pozdrawiam" miało przynieść
> negatywne skutki. A "miłego dnia"? Czy to takie faux pas użyć
> przyjaznego zwrotu?

Bezpieczna zasada jest pozostawiac calkowita inicjatywe w zmniejszaniu
dystansu drugiej stronie.

Oficjalnosc ponizej oczekiwanej przez rozmowce moze wywolac u niego
negatywne uczucia (jak to sie zdarzylo w przypadku, ktory wywolal ten
watek). Oficjalnosc powyzej oczekiwanej jest znacznie mniej szkodliwa -
osoba oczekujaca mniejszego dystansu zwykle po prostu podejmie
inicjatywe jego zmniejszenia (zwlaszcza, jesli jest w pozycji
dominujacej - np. kontrahent, do ktorego my sie pierwsi zwracamy z
oferta, w tym potencjalny pracodawca). Natomiast zwiekszanie dystansu w
stosunku do narzuconej pozycji poczatkowej wyglada na przekazanie
informacji "nie lubie Cie" i dla kogos, kto nie czuje sie komfortowo z
mala oficjalnoscia, a jednoczesnie nie chce sugerowac komunikatu "nie
lubie Cie" sytuacja zapoczatkowania kontaktu ze zbyt mala oficjalnoscia
jest bardzo niekomfortowa.

Poza tym: oficjalnosc to tylko zwroty i styl jezyka, tresc mozna w
kazdym przypadku przekazac dowolnie ciepla/chlodna.

Mam obecnie blizszy niz kiedykolwiek kontakt z kultura azjatycka. W
niektorych jezykach azjatyckich jest do czternastu form "Ty", ktore
roznia sie wydzwiekiem od naszego "ty(pogardliwie)" do "Wielce Szanowny
Panie"; nie dotyczy to tylko slowa "ty" - rozne slowa o tych samych
znaczeniach brzmia inaczej w mowie oficjalnej niz w mowie nieoficjalnej.
W polskim tez jest np. "zarcie" i "jedzenie", ale w jezykach, o ktorych
mowie, jest znacznie wieksze spektrum mozliwosci, ktorymi definiujesz
relacje wladzy i hierarchii miedzy Toba, a osoba, do ktorej sie
zwracasz. U bardziej demokratycznego Europejczyka wywoluje to z reguly
panike. Nie ucze sie tych jezykow (jeszcze?), ale ich znawca powiedzial
mi, ze uniwersalna regula to: jesli ty zaczynasz kontakt bedac w
podleglej lub rownoleglej pozycji i nie jestes pewny, jaki dystans
narzucic, startujesz od najwiekszego dystansu (umiejscowiajacego Ciebie
nizej), jaki jest jeszcze sensowny (czyli bez opcji w stylu "o wladco,
ja twoj niegodny niewolnik..."). Drugiej osobie pozostawiasz jego
"wykalibrowanie" na poziomie, ktory bedzie dla niej komfortowy. (Gdy
jestes w sytuacji dominujacej, na Ciebie spada odpowiedzialnosc
wlasciwej kalibracji, ale to czesc ceny za bycie w wyzszej pozycji).
Sadze, ze te zasade mozna z powodzeniem stosowac do jezykow/kultur o
mniejszym wachlarzu mozliwosci. Caly savoir vivre da sie strescic jako
"zapewnij poczucie komfortu osobie majacej z Toba kontakt".

>> Właśnie. I wolę na początku zrobić wrażanie osoby grzecznej, a
>> oficjalnej niż super wyluzowanej.
>
> J.w. - dostosować zwrot do oczekiwań klienta, czyli w tym wypadku - do
> Ciebie. Bardzo dobre jest tutaj, choć nieco manipulacyjne, pisanie
> korespondencji tym samym jezykiem, którym pisze klient.

Mam wrazenie, ze czasem uzywasz slowa "manipulacja" jako sugerujacego
jakas wredna wiedze tajemna, podczas gdy to jest dokladnie to, o czym
pisze - uprzejmosc pozwolenia osobie bedacej w dominujacej pozycji na
zdefiniowanie dystansu, z jakim sie czuje komfortowo :)

I.

--
http://nz.pasnik.pl
mieszkam w Nowej Zelandii :)