a ja własnie znalazłam pracę.

byłam jedyną kandydatką - kobietą spośród kilkudziesięciu facetów. Nie
miałam, jak inni, udokumentowanych kwalifikacji (pierwsza prawdziwa praca)
ani wykształcenia (studia rzuciłam na drugim roku).
Nie wiem, czym się pracodawca kierował, ale to była jego decyzja, że po
rozmowach wybrał właśnie mnie. I co dzień słyszę od niego, że jest bardzo
zadowolony z mojej pracy, mimo, że już zdążyłam nieźle narozrabiać.

Artykuł, który przytoczyłaś, wydaje mi się trochę zbyt ogólny, ale faktem
jest, że często przy poszukiwaniach pracy spotkałam się z, mówiąc wprost,
szowinizmem. Na przykład dzwoniąc do serwisu komputerowego (jestem
informatykiem), rozmowa miała taki przebieg:
ja: - dzień dobry, dzwonię w sprawie ogłoszenia
słuchawka: - tak, to u nas, aa.... pani dzwoni w imieniu może kolegi??
ja: - nie, w swoim.
słuchawka: -aaa, bo wie pani, my już kogoś mamy. [trzask]

pozdrawiam
szczęsliwie pracująca

Anka
vel LadyRoot
----------------
kadu 3082788