On Wed, 05 May 2004 23:51:21 +0200, Fabio wrote:

> A jak zostajesz w pracy po godzinach, zapieprzasz, wdrazasz nowe
> pomysly, rozwiazania, wspinasz sie w gore, to juz tam gdzies w kacikach

To jak chcesz, to zostawaj sobie po godzinach.

>
> Ja nauczylem sie jednego - jesli pracownik poswieca czas na bzdury, to
> spokojnie mozna mu dac kolejne zadanie, mimo ze krzyczy, iz jest zajety.
> A jesli nie wyrabia sie przez to z praca, to znaczy, ze najpewniej ma ja
> w dupie, skoro sprawy prywatne w czasie pracy sa dla niego wazniejsze.

Ja też nauczyłem się jednego: bez względu na to, ile człowiek by z
siebie nie dawał, to i tak nie zostanie to docenione, bo "tak trzeba". A
mojego zdrowia nikt mi nie zwróci, nikt nie zapłaci za kilkanaście
godzin dziennie od świtu do zmierzchu, tysięcy kilometrów delegacji,
podróży służbowych. Jakiś czas temu przeszedłem na stronę tych,
którzy pracują żeby żyć - a nie żyją aby pracować. Prędzej czy
później i tak staniesz się nikomu niepotrzebny, nieefektywny - po prostu
za stary (będą "młode wilki", za połowę Twojej stawki ;) ) - i
ciekawe, jak się odnajdziesz w bezrobotnej rzeczywistości ? :)
Oczywiście nikomu tego nie życzę - jednakże faktem pozostaje... :>


--
Pozdrawia m.