W wiadomości news:slrnef3309.p8o.proteus@ender.elsat.net.pl Wojciech
Bańcer <p...@p...pl> pisze:

>>> Tyle że w przypadku pracy to 'sprzedawcą' jest pracownik.
>>> Więc to on powinien w sumie wiedzieć ile chce za swoją pracę. :)
>> Niekoniecznie.
>> Gdy pracodawca poszukuje pracownika to znaczy, że oferuje miejsce pracy
>> (czyli towar). Szuka na ten towar nabywcy. Towar wystawia się z ceną.
> Towarem nie jest miejsce pracy, tylko usługa. Pracodawca zgłasza
> zapotrzebowanie na usługę (jaką jest świadczona praca).
Miejsce pracy JEST towarem. Na naszym rynku jest to towar w dodatku bardzo
deficytowy. Nawet nasze ułomne prawodawstwo różnicuje pojęcie towaru i
usługi.
Ale nawet przyjmując Twoja interpretację - niczego to nie zmienia. Cenę
winien podać ten, kto coś oferuje.
Kto jest oferentem? Ten, kto pierwszy występuje z ofertą, oczywiście.

> Pracownik
> który podejmuje się tą usługę wykonać jest w takim przypadku sprzedawcą
> / wykonawcą. Mniej więcej w taki sposób rozwijane jest to we wszystkich
> podręcznikach do ekonomii jakie miałem okazję przejrzeć.
Jak zauważyłeś zapewne, w tym i we wcześniejszych wątkach grupowicze podają,
że w UK praktyka pracodawców poszukujących pracowników jest inna. To oni tam
chyba czytają jakieś inne podręczniki.

> Jeżeli byłoby tak jak mówisz, czyli że pracodawca oferuje jako towar -
> miejsce pracy, to musielibyśmy my jako nabywcy za to miejsce płacić,
> a tymczasem jest na odwrót. :)
Ależ skąd, właśnie tak jest, płacimy za to. Dzięki za ten argument, przyda
mi się pewnie kiedyś.

--
Pozdrawiam
Jotte