> Nie wiem jakie są Twoje doświadczenia, może trafiałeś na inne (lepsze)
firmy
> i kierownictwo. Moim zdaniem sedno sprawy leży gdzie indziej - w Polsce
> nadal w bardzo niewielu firmach wynagrodzenie naprawdę uzależnione jest od
> wyników wykonanej pracy i mało któremu menedżerowi zależy na promowaniu
> ponadprzeciętnych pracowników. Wolą miernych, biernych ale wiernych,
takich
> którzy nie stanowią zagrożenia. Zresztą poczytaj jak pracodawca obszedł
się
> z autorem tego wątku.
> Więc jakie mają wyjście osoby pomysłowe i kreatywne? Albo przepadną w
> wyścigu szczurów albo próbują się uniezależnić. A to w ostatnich czasach
nie
> jest łatwe, trzeba zdobyć doświadczenie, kontakty a to daje właśnie praca
na
> etacie. I co najważniejsze - mało kogo stać na rozpoczynanie od zera
> jakiejkolwiek działalności, trzeba mieć jakieś pomocnicze źródło dochodów.
> Wśród osób które znam i którym udało się osiągnąć jakiś sukces większość
> zaczynała właśnie w ten sposób... Wiem że to co piszę jest nieetyczne,
> niewychowacze itp. itd. ale niestety tak to wygląda. Swoją drogą - skoro
> pracodawcy nie mają skrupułów czemu pracownicy mają być lepsi?
>
> pozdrawiam
> Piotr
>
>
Są dwie strony medalu. To co piszesz to jedna. Druga niestety jest taka, że
obecnie zatrudniani ludzie młodzi bardzo często reprezentuję niski poziom
wiedzy tej faktycznie przydatnej, praktycznej, cennej z punktu widzenia
pracodawcy. Oczywiście o doświadczeniu nie ma mowy w ogóle, bo skąd. I
wszystko byłoby jeszcze do przyjęcia, gdyby nie fakt, iż większość z nich ma
niesamowicie wysokie mniemanie o sobie, swojej wiedzy i talencie. Po prostu
myślą, że są "the best". Mówimy o takich żartobliwie "the beściaki" wcale
nie w zabarwieniu pozytywnym. Jak takich sprowadzić na ziemię. Czasem po
prostu życie ich weryfikuje i dojrzewają, pokornieją i z takich jest w końcu
całkiem wartościowy pracownik. Chętnie się takiego docenia. Przynajmniej u
mnie. Gorzej jest z takimi właśnie cwaniakami. Którzy chcą zawojować świat
na plecach pracodawcy. Takich się tępi i pomija w nagradzaniu. Nie z powodu
zazdrości czy obawy, że nas przerosną, lecz ze wściekłości, że nas chcą
wykorzystać, wydoić i na koniec oczernić. Prawo daje im sporą przewagę nad
pracodawcą. Oni to chętnie wykorzystują. Wtedy w myśl Twojej teorii jest
dopiero dobrze i sprawiedliwie. Otóż nie. U nas dawno zatraciliśmy gdzieś
poczucie tworzenia wspólnego dobra, jakim jest firma. U nas w pojęciu
pracownika to tylko wyzyskiwacz prywaciarz się bogaci, a biedny pracownik
jest wykorzystywany i marnie opłacany. Ta mentalność musi się zmienić. W
świecie dalej od nas rozwiniętym już się zmieniła. U nas niestety psuła się
przez 45 lat i nie tak łatwo ją naprawimy.
Pozdrawiam
Tomasz