Jackare <j...@i...pl> napisał(a):

> Prowadzę aktualnie rekrutację. Ogłoszenia poszły na grupy dyskusyjne i
> portale internetowe.
> Sposób nadsyłania zgłoszeń jest tragiczny.
>
> W polu nadawca czesto widzę teksty w stylu:
> pryszczyk77@coś.tam.pl
> fernandez@.....
> fajna_laska@....
> gruby@...
>
> Sposób opisywania załączników z aplikacjami jest tragiczny.
> Zazwyczaj ludzie myśląc że sa jedyni na świecie i opisują załączniki w
> sposób:
> cv.doc i lm.doc
>
> Jeżeli ktoś ma wyższe lub średnie wykształcenie i odrobinę inteligencji
> powinien być sobie w stanie wyobrazić że ktoś kto to odbiera powrzuca te
> załączniki do jakiegoś katalogu tematycznego więc będzie musiał rozróżniać
> nazwy.
> O ile łatwiej byłony nazywać dokumenty no CV Imię Nazwisko Programista .doc
> i odpowiednio list motywacyjny.
> Ale co tam. Łatwiej jest mi przemianować choćby i tysiąc zgłoszeń niż
> wymagać żeby się tego tysiąc osób nauczyło .

Zdarzało mi się wysyłać zgłoszenia gdy szukałem pracy, ale w załączniku zawsze
dodawałem cv.doc i lm.doc i nigdy mi nie przyszło, że ktoś może mieć z tym
jakiś problem. Zakładałem jednak jakiś minimum profesjonalizmu u osób
rekrutujących, że jednak potrafię sobie jakoś zorganizować pracę. Widzę
jednak, że trzeba ponownie obniżyć poprzeczkę wymagań względem osób
rekrutujących, może w kolejnej odsłonie do tytułu dokumentu trzeba będzie
wsadzić całą treść, a w treści wpisac "PRZECZYTAJ TYTUŁ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!".

>
> O ortografii, stylistyce i spójności logicznej aplikacji nawet nie
> wspominam. W końcu rekrutuję tylko osoby z wyższym wykształceniem a nie
> osoby z tytułami naukowymi np. docentów i profesorów.
>
> Listy motywacyjne - sztampa i masówka. Niektórym nawet nie chce się zmienić
> nazwy stanowiska lub innych "śladów przeszłości" w treści listu.
>
> Ludzie !!! Chcielibyście być poważnie traktowania a ciężko pracujecie aby
> tak nie było.
> Nie potraficie się sprzedać, ale gdzie tam do sprzedaży... Wy nie potraficie
> stworzyć nawet pozytywnego "pierwszego wrażenia" nie mówiąc już o tym żeby
> umieć kogoś zainteresować swoją osobą.
>
> Może faktycznie Polacy nadają się tylko na zmywak do UK lub na stanowisko
> kierowcy autobusu. Tam ortografia, logika, semantyka i umiejętność
> autoprezentacji nie są potrzebne, a poziom inteligencji połączony z polskim
> wyższym wykształceniem akurat pozwala na odpowiedzialną realizację zadań
> biznesowych.
>
> Co jest temu winne:
> - żałosny poziom wykształcenia nie niosącego z sobą wiedzy o życiu?
> - egocentryzm, zadufanie w sobie i ograniczenie umysłowe ludzi?
> - wtórny analfabetyzm?
> - brak zainteresowania własną przyszłością?
> - znieczulica i ogólny nihilizm?

Ujmę to w ten sposób, że praca rekrutera to przede wszystkim praca z ludźmi,
jeśli się chce w tym osiągać sukcesy, to trzeba do tych ludzi żywić szacunek,
a nie pogardę. Jeśli masz taki stosunek do swoich klientów - a są nimi w końcu
osoby szukające pracy - to nie dziwię się twoim frustracjom i brakom sukcesów.
Nie jestem psychologiem, ale w trakcie rozmowy potrafię wyczuć stosunek
rozmówcy względem mnie, gdyż tego nie da się ukryć, zwłaszcza rozbieżnośc
pomiędzy słowami i czynami, i raczej trzymam się od takich ludzi z daleka,
tego typu kontrahent nie budzi zaufania, trzeba być szczerym i rztelnym w tym,
co się robi.

>
> PS.
> Firmy szkoleniowe mają przed sobą WIELKIE ŻNIWA na polu kursów
> autoprezentacji i automarketingu (nie mylić z umiejętnościami sprzedawców
> samochodów). Startujcie z ofertą bo kto pierwszy ten lepszy...
>
> Jest to moja któraś tam z kolei, nie wiem czterdziesta, piećdziesiąta
> rekrutacja. Kiedyś było lepiej. Nie mam nawet ochoty spotykac się i
> rozmawiać z osobami, których aplikacje przywodzą na myśl w pierwszej
> kolejności słowo "flejtuch".
> Ale cóż - zrobię to ja biedny :)..........
>

Oto jest pytanie, może się przekwalifikuj, żeby w czymś osiągać sukcesy trzeba
to zajęcie lubić.

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/