> Ludzie którzy nie mają problemów z ortografią nie są po prostu w stanie
>zrozumieć dlaczego inni te błędy robią.

To nie to. Chodzi o masowość skali osób którzy mają problemy. To nie bierze
się samo z siebie, ale jest efektem niedbalstwa szkoły, rodziców i samych
dotkniętych problemem.
Poza tym ludzie się przyzwyczaili że to najłatwiejsza wymówka którą
usprawiedliwia się wszystko uważając że to jest OK i złatwia sprawę i
obtrąbiając cały świat o swej chorobie. Jakoś tak się przyjęło że mówienie o
chorobach to raczej wstydliwa sprawa. Nikt nie krzyczy głośno o tym że
złapał trypra albo że jego wada wzroku może spowodować że dnie zostanie
przyjęty do pracy.

Stanowisko zaangażowanych i związanych z problemem nauczycieli jest
tymczasem takie (ja osobiście się z nim zgadzam), że problemy wcale nie mogą
być wytłumaczeniem i wyjściem z każdej sytuacji . Osoba z problemami powinna
jeszcze mocniej nad sobą pracować a informacja o problemach (czy jakiejs
chorobie na "dys-") to układ o którym wie pacjent (uczeń) i
terapeuta(nauczyciel) i na tym polu wykazywane jest zrozumienie ora
wkazywane kierunki pracy nad sobą.
A jako że w Polsce modne jest cwaniactwo to trąbi się wokół że się jest
"dys-" i oczekuje (a tam oczekuje- WYMAGA SIĘ) pełnego zrozumienia,
akceptacji i nie czepiania się. W ten sposób choroba czy incydentalne
przypadki zaczynają być normą.

Na mnie wszelkiej maści zaświadczenia lekarskie na "dys-" nie robią
wrażenia. Zapewne z krzywdą dla rzeczywiście chorych traktuję wszystkich
jako naciągaczy, cwaniaków i leniwców. Wiele takich osób odrzuciłem na
wstępie jako kandydatów do pracy.

W swoim życiu spotkałem jedną osobę z rszeczywistą dysleksją - był to mój
kolega z ławki w liceum jakieś 15 lat temu w maturalnej klasie przynał się
że ma problemy i traktował swój problem jako wstydliwy. Wiedział o nim on,
wiedziała polonistka i dyrektorka liceum do którego chodziliśmy. Nie robiono
mu problemów na maturze. Facet nigdy sobie swoim problemem drzwi nie
otwierał ani nie tłumaczył niepowodzeń. Po prostu pracował nad sobą.

Pozwalajamy nadal na to by ludzie nie czytali, by używali tylko
audio-booków, by pisali jak chcą - w następnym pokoleniu wrócimy do pisma
obrazkowego.
--
Jackare