> A w Polsce trzeba miec jeszcze znajomosci :)

jestem na etapie zatrudniania pracownika do firmy w ktorej pracuje
(nie jestem HRem, ale akurat to do mojego zespolu, wiec costam mam
do powiedzenia).
Przez eliminacje wstepne (prawdzaone przeze mnie) przeszlo pozytywanie 5 osob:
2 mniej lub bardziej mi znajome
3 nie
wszystkie 5 w zasadzie nadajace sie, ale ktos tam nieco leszy, ktos gorszy.
te 5 osob obejzeli sobie moi przelozeni (nie wiedzac jak ja ich szereguje).
podali mi swoj ranking - na czele moj znajomy (w moim rankingu numer 3)
na drugim miejscu osoba mi obca, ale moj numer 1.
i co?
wyglada na to, ze zatudnimy obcego. (jesli konkretne rozmowy zostana
szczesliwie zakonczone, jak nie - znajomka, _poniewaz w rankingu
lacznym jest na miejscu drugim_)
Wiec jednak znajmosci to za malo, nawet w takiej sytuacji, kiedy moglbym
skorzystac z tego, za zarzad ,,sie podlozyl'' ;-))) i sam go wybral.

Nie uwazam, zeby moje podejscie bylo wyjatkowe, choc na pewno nie jest
w 100% powszechne.
Ale oglaszanie patologii normą strasznie mnie wyprowadza z rownowagi...
Codziennie slysze jakies bluzgi na ulicy i nie uwazam wciaz, zeby to byla
norma ani nawet ze wszyscy tak robia, ba! nawet ze wiekszosc tak robi.
tyle tylko ze to jest wyjatkowo dobrze slyszalna mniejszosc ;-).

Dla pocieszenia roznych popadajacych w depresje absolwentow dodam,
ze osoba, ktora wlasnie usilujemy zatrudnic jest (prawie) absolwentem
(konczy wlasnie studia), ze przekonala mnie swoim portfolio prac
,,zabawkowych'' (pozakomercyjne zamilowanie do swojego fachu ;-))
oraz wiedza (testy, testy) nabyta w trakcie tych portfoliowych ,,zabaw'';
oraz, ze zarabiac bedzie od pierwszego dnia wielokrotnosc pensji minimalnej.
W sredniej firmie, 100% polskiej, w nierewelacyjnej sytuacji...

pozdrawiam

romekk