On 2004-10-27, LupoAlberto <l...@f...adres.pl> wrote:
> > Sorry , ale nie spotkalem dobrego programisty,
> > ktory tego typu dylematy mial po studiach ...
> A spotkałeś jakiegokolwiek "dobrego programistę" ???
Owszem.

> Każdy ma taki dylemat, bo nigdy nie jest tak dobrze aby nie
> mogło być lepiej.
Ładny ogólnik, ale nic nie wnosi do dyskusji :)

> Sorki za post nie na temat, ale wkurzają mnie takie
> cwaniackie opowiedzi, szczególnie że odpowiadający
> pokazują w ten sposób że nie mają pojęcia o czym piszą.
No, to pokazałeś :)

Prawdą jest, że dobrzy programiści raczej nie mają kłopotu z rozwijaniem
kariery zawodowej. Zwykle na 4-5 roku mają już spore doświadczenie w robieniu
(większych lub mniejszych) komercyjnych projektów. Nie powiem, żeby firmy się
o nich zabijały, bo to nie te czasy, ale kłopotów ze znalezieniem pracy
raczej nie mają. Zastrzeżenie: mówię tutaj o dużych miastach, gdzie jest
jakaś koniunktura. Nie mam pojęcia, jak to wygląda w mniejszych
miejscowościach. Dodatkowo, weź pod uwagę fakt, że często wykładowcy z uczelni
dorabiają sobie prowadząc własną firmę (w tym przypadku software'ową). Taka
firma może sobie wybierać wśród studentów wybierając spośród nich najlepszych.
W ten sposób funkcjonuje (a przynajmniej funkcjonował) krakowski ComArch.
Kilka lat temu, gdy jeszcze byłem w Krakowie szefowie ComArchu byli również
wykładowcami na AGHu. I sobie rekrutowali kadrę z tych najlepszych.

> 1) Nie chwytanie się byle jakich ofert za 1000 zł/mies na umowę o dzieło :-)
> Szukać pracy w pierwszej kolejności dużych firmach, a nie w takich
> zatrudniających 10 osób.
Ja bym dodał, żeby nie pakować się w webdeveloping na php. Co prawda
ofert pracy/zleceń na zrobienie strony/systemu w php+(jakiś)sql jest dużo,
ale to jest kanał, z którego potem ciężko się wyrwać.

> 3) Nie przejmować się że się jeszcze nic nie znalazło, choćby
> minął już rok czy nawet dwa. Dobre oferty pracy zdarzają się
Cóż, z czegoś trzeba żyć. Dlatego też bierze się te gorsze oferty. Często
ze świadomością, że to na przetrwanie i trzeba szukać nowej roboty.

> Mi w ten sposób udało się znaleźć pracę jako programista,
> z której jestem zadowolony, zarabiam ponad 3000/mies
> (a jestem w tej chwili rok po studiach, a w trakcie studiów nigdzie
> nie pracowałem. Ponadto znalazłem pracę w mieście, w którym
> mieszkam, a nie jest to zdecydowanie "metropolia")
I pogratulować, i pozazdrościć :) Mam nadzieję, że za jakiś czas będę mógł
tak powiedzieć o mojej obecnej pracy :)

> 4) Pewność siebie. Jeśli nie jesteś pewien że jesteś w czymś dobry, to od
> razu widać. Jesli jesteś pewny siebie, to nikt ci nie udowodni że czegoś
> nie umiesz w kilkanaście minut, (podczas rozmowy kwalifikacyjnej).
Windows prawda. Rozmowa kwalifikacyjna w firmie, w której obecnie
pracuję była dwuetapowa. Pierwszy etap to sprawdzenie mojej wiedzy.
Konkretne pytania. Jeżeli dostaniesz na teście program w C:

main() {
char s[4]={'d','u','p','a'};
printf("%s",s);
}

To niezależnie od Twojej pewności siebie on nie będzie działał poprawnie.
I albo wiesz, gdzie jest błąd, albo nie wiesz.

> 5). Jeśli będzie jednak próbował ci udowodnić że jesteś kiepski, to sam
> jest cienki w tym co robi. Profesjonaliści tak nie robią. Takim osobom
> dziękujemy. (Zdarzają się na szczęście coraz rzadziej).
Mam nadzieję, że rozróżniasz tutaj "udowodnić, że jesteś kiepski" od
"sprawdzić poziom wiedzy kandydata"?

Pozdrawiam
Czesiu
--
Tam gdzie daemon mówi shutdown
/z pamiętnika administratora/