> > hmmm, tak? oczywiście, że są potrzebne umiejętnosci "twarde"
> Piszę, że to wychodzi w praniu, bo co z tego, że każdy pisze w cv, że ma
> takie i inne zdolności interpersonalne, jak okazuje się, że nie potrafi
> dogadać się z klientem w podstawowych sprawach.
a to jest ju kwestia umiejętności rekrutera, zeby sprawdził. W zwykłej rozmowie juz
można wiele rzeczy zauwazyc - na przykład sposób doboru słownictwa, umiejetności
odpowiedzi na pytania, zachowanie się w sytuacji stresującej itd.

> W związku z tym, takie
> wypisanie w cv nie ma żadnego sensu, bo nikt tego nie czyta i nie bierze
> pod uwagę, tylko sprawdza to najpierw na rozmowie, a potem ew. w trakcie
> pracy.
Czemu nie ma? moze to jest czyims atutem.

W sumie (także na tej grupie) dośc dużo było pisane o cv, ja zwróce uwage tylko na
jeden aspekt - autoprezentacja. Jezeli ktos uwaza, ze jego atutem jest jakaś cecha,
to znaczy że warto o niej powiedzieć. A życiorys jest pierwszym (badź drugim po
liście motywacyjnym) czytanym przez rekrutera. Czy na podstawie wiadomosci o
umiejetnościach twardych będzie już mógł wyciągac wnioski co do osoby rekrutowanej?
Oczywiscie, ze wiedza ta będzie zweryfikowana na rozmowie, a potem w trakcie pracy.
Ale powtórzę - jezeli uwazam ze coś z moich umiejetnośi może byc potencjalnie istotne
dla pracodawcy, to raczej nie zapomnę tego opisać w dokumentach.

> Uważasz, że człowiek, który nie potrafi rozwiązać tego zadania nadaję się na
> programistę? Moim skromnym zdaniem po prostu strach się bać jak będzie
> musiał napisać jakiegoś ifa.
Tak, uwazam ze tak własnie jest. Ktoś mógł mieć logikę na zajęciach w szkole np. 25
lat temu, od tego czasu napisał już ze trzy systemy róznego rodzaju i z logiki
pamięta tylko nazwisko DeMorgana, a nie wzory.
Nadmienię, że oczywiście nauka logiki jest potrzebna, ale tylko po to zeby umieć w
przyszłości konstruować spójnie. Ja na przykład mimo tego, ze rachunek zdań miałem
zaliczony w pierwszym podejsciu musiałem spojrzec do książki po podaniu twojego
przykładu. po prostu tego się nie pamięta, podobnie jak pewnie słabo pamiętasz
metodologię nauki alfabetu czy dodawania w pierwszych latach nauki szkolnej. A pewnie
było tego trochę więcej niż tylko powtarzanie od A do Ż

> Poza tym z tego, jak człowiek się bierze do takiego zadania wynika i jak je
> rozwiązuje wynika tak naprawdę jakie ma podejście do tego typu problemów.
Dlaczego więc nie uzyć kwantyfikatorów? W momencie jak wykonuje sie jakaś procedura,
to przetwarza całość danych wejściowych i z niej tworzy jakąś podgrupę w której może
cos istnieć albo nie.....
powtórzę - nauka logiki to tylko podstawy nauki do konstruowania prawdziwych warunków
w wirtualnym świecie informatyki. Nic więcej :)

> Do tego z tego jak jest w stanie przekazać tę umiejętność wynikają
> zdolności interpersonalne.
nie uważasz że trochę naciągasz? zdolnosci interpersonalne będziesz w stanie
sprawdzic w przebiegu całej rekrutacji, bo akurat to pytanie moze być dla kandydata
bułką z masłem i odpowie ci w 3 sekundy tak, że będziesz w pełni zadowolony mimo że
szczęka ci opadła bo gosciu wszedł w zabłoconych butach

> Nie zupełnie, bo jak mi koleś roztrzaska najbardziej zawiłe równanie
> logiczne, to wiem, że jak mu pokaże co to jest dżoin grupbaj to wiem, że
> raz dwa się nauczy roztrzaskać najtrudniejsze(no może przesadzam)
> zapytanie, chociażby był laikiem w bazach.
tu masz rację, że zalezność zachodzi. Zastanów się w takim razie nad teorią mnogości
oraz dobrym podziałem na zbiory (ze szczególnym uwzglednieniem umiejętności i ich
implikacji). Chociazby z powodu podanego wyżej (wiedzy nt. logiki formalnej, 3
systemy i upływ czasu)


--

to tylko moje zdanie, taki skrót myślowy
*G*R*O*M*A*X*