Jarosław Postawa pisze:
>
>
> Z drugiej jednak strony coś w tym jest. W końcu człowiek, który ma
> pracę, a co za tym idzie poczucie bezpieczeństwa, wydaje więcej na
> zakupy, nie oszczędza na jedzeniu itp. Te dobra ktoś musi wyprodukować i
> sprzedać. Dodatkowo taka osoba przy założeniu że jest odpowiedzialna,
> spłaca swoje zobowiązania, rachunki, kredyty, a co za tym idzie nie
> przyczynia się do złej sytuacji finansowej banków, które chętniej wtedy
> będą mogły kredytować przemysł, który może produkować i sprzedawać...
> Niestety cała ekonomia jest zamkniętym kręgiem. Wyeliminowanie lub
> zaburzenie któregoś elementu musi wpłynąć na pozostałe. Dodajmy do tego
> jeszcze emocje, dzięki którym ludzie przesadnie reagują na złe sygnały i
> samonakręcająca się spirala kryzysu gotowa.
>
> Powyższe to bardzo uproszczona teoria, ale myślę, że można z niej
> wyciągnąć wniosek, że zwolnienia nie zawsze są sposobem na poprawę
> sytuacji.
>
>
Jeśli firmy nie zarabiają, to muszą zwalniać ludzi. Inaczej przepisy
nakazują im ogłosić bankructwo prędzej czy później. To, że wiele
wykazuje nadmierną ostrożność to już inna sprawa...

Poczucie bezpieczeństwa może zapewnić odpowidnie wsparcie bezrobotnych,
ale gospodarkę może napędzać tylko wspieranie firm, które mają szanse
przetrwać na rynku i zarobić na tym, co robią. Ci, którzy to potrafią
mają zdrowe gospodarki.

W. Bicz